تحفه ای به نام سلامت، گم شده است

برخلاف سایر آمار که هر کس می آید و می رود به فراخور خواستش، تشکیکی در آن می کند، در اینکه سلامت مردم ما، در وضع خوبی نیست، همه متفق القولند. شرایط زندگی مردم عوض و کم تحرکی و نشستن های طولانی، عادت شده و غذاهای تازه؛ سرسفره مردم آمده و بندرت ممکن کسی را ببینید که از چند گرم تا چند کیلو اضافه وزن و چربی انباشته نداشته باشد. استان ما یزد هم که در برخی بیماری ها مثل دیابت جایگاه مهم و بالایی دارد. در این میان «ورزش» ما هم گرفتار شده است. در این نوشته به بهانه دیداری که با رئیس جدید اداره ورزش و جوانان بافق داشتیم، در این حوزه چند کلمه حرف خواهم زد.

به نظر می رسد از زمانی که ورزش گرفتار و پابند، پول شد، مشکلات این حوزه هم آغاز شد. من سالهایی را یاد می دهم که کلوب ورزشی بافق پر از ورزشکار و ورزش دوست بود. آنهم کسانی که بدون هیچ چشمداشت مادی، حاضر بودند در زمین خاکی ساعتها دوندگی کنند. در آن سالها روحیه ورزشی در میان مردم بیشتر وجود داشت. اگر چه می خواهم ادعا کنم اصولاً در بین یزدی ها_ آنچنانکه در برخی دیگر از استانها رایج هست_علاقه همگانی به ورزش کم و در پس زمینه ذهنی ما، تلاش در عرصه های علمی و اقتصادی پررنگ تر است. به همین دلیل هم در ورزش پرطرفداری چون فوتبال هنوز به درخششی نرسیده ایم.

تلفیق دو مقوله بزرگ و نسبتاً جدا از هم یعنی ورزش و جوان و تشکیل وزارتخانه ای بنام ورزش و جوانان نیز از اشتباهات فاحشی بود که قانون گزاران ما کردند. درست است که جوانان بیشتر به ورزش علاقه نشان می دهند اما جنس مشکلات آنها در زمینه اشتغال و ازدواج و آسیب های اجتماعی اصلا نمی تواند با ورزش و مسایل آن، جمع گردد. همین تلفیق اشتباه، موجب شده است که هم ورزش و هم جوانان متضرر شوند. نه توانستیم به ورزش برسیم و نه موفق شدیم جوانانمان را دریابیم. و آنچه در این میان صدمه دید، سلامت مردم بود. اگر یک روز به اجبار گذرتان به سیستم بهداشتی و درمانی بافق بیفتد از شلوغی غیرمعمول این مراکز تعجب می کنید. مثلاً در ساعت 7 صبح آزمایشگاههای بافق شلوغ است. در ساعات عصر مطلب های پژشکان و در ساعات اولیه شب، داروخانه های ما. و این غیر از افرادی است که برای درمان به یزد رفته اند یا در بیمارستان بستری هستند. من همیشه گفتم این تعداد مریض و بیمار، غیرعادی است درحالیکه اکثر افراد جامعه، جوان هستند.

همین مسئله می تواند یادآوریمان کند که آنچنان که باید به مقوله سلامت اندیشه نکرده و بدلیل بی توجهی به امر مهم و حیاتی ورزش، تحفه ای به نام سلامت را گم کرده ایم. همانطور که امیر سخن فرمود، سلامت و امنیت دو نعمت ناشناخته اند، چون از دست بروند، شناخته می شوند.

محمد علی پورفلاح