سلام سینما ؛سلام بمبئی

سلام بمبئی ، سلام سینما سلام بمبئی ” را باید بعد از 37 سال، یک پدیده و نوآوری خواند و بر درایت و تیزهوشی نویسنده و کارگردان) قربان محمد پور( نسبت به استفاده از عناصر و مولفه های فراموش شده در سینمای امروز ایران، آفرین گفت.

ساخت چنین فیلمی چه با هدف نگاه به گیشه و چه با هدف ایجاد لحظاتی شاد و مفرح و در عین حال دراماتیک برای مردمی که غالب اوقات عزادارند، صورت گرفته باشد، قابل تحسین است.

در ” سالم بمبئی ” استاد در کلاس درس می گوید: “فراتر از خدمت به مردم، دین و آئینی وجود ندارد.” فیلم نیز که در این جهت حرکت می کند، قصد دارد با صداقت تمام، موقعیت هائی را خلق نماید که تماشاچی خسته از دروغگوئی عرفی شده در جامعه، را با خود همراه سازد.

” سالم بمبئی ” هم لحظات مفرح و شاد دارد و هم لحظات دراماتیک، که در این میان، صدای گریه برخی از افراد در سالن سینما در سایه موقعیت های دراماتیکی فیلم به وضوح قابل حس است.

فیلم دارای تصاویر و صحنه های ناب و رمانتیک بسیار دلنواز است.

بازی درخشان ” دیاا میارزا ” ساابهه خاوبی از وی در ایران برجای خواهد گذاشت و چه بسا پیشنهادات زیادی برای بازی او در سایر فیلم های ایرانی ارائه شود.

“سالم بمبئی ” نه گیشه که دل عوام و خواص را فتح کرده است. دوست خبرنگار اینجانب که در سینما کنار مان نشسته بود، می گفت: ” دیشب فیلم را دیدم، امروز مجددا برای تماشای آن آمده ام.”

این پدیده ای است که در ساال هاای اخیار کمتر شاهد آن بوده ایم. فیلم یک کارت پستال به معنی واقعی است. اگربه دنبال نوازش چشم و روح و روان خود و خانواده هستید، دیدن این فایلم توصیه می شود.

محمود نامی