کتیبه دردسر ساز

غلام همتم آن نازنینم / که کار خیر بی روی و ریا کرد.
اگر, هدف و غرض در عمل و رفتار, برخاسته از ضمیری روشن و دور از هرگونه شائبه مادی و نفسانی باشد و آن را با هیچگونه رنگ و صبغه غیرالهی نیامیزد, همانند شجره طیبه ای خواهد بود که آثار وجودش ابدیت پیدا کرده و هیچگاه از میان خواهد رفت.
نصب و حذف کتیبه امامزاده واجب التعظیم شهرمان گویا رشته ای دراز داشته است و هنوز هم ادامه خواهد داشت.چون اداره اوقاف؛ کار را به محاکم قضایی کشانده است و دست به شکایت شده است تا از کسانی که بنر متن کتیبه قبلی امامزاده را روز جمعه در همان محل نصب کردند توبیخ کند و سیاست نماید و به آن ها بگوید دست بالای دست بسیار است و مملکت قانون دارد.
این یعنی تفرقه اندازی. بازی دادن مردم و منحرف کردن ذهن ها از مسائل اصلی از یک منظر و از منظر دیگر یعنی قانون مداری و قاطعیت و صداقت در گفتار و کردار.
این که رییس اداره اوقاف با این اقداماتش شجاعت و قاطعیت خود را به رخ مردم می کشاند یا اهداف و اغراض دیگری در سر می پروراند را فقط کرام الکاتبین می دانند و آن هایی که دستی بر آتش سیاست بازی دارند.
ولی این که چرا اولین اقدام رییس جدید الورود حذف این کتیبه بوده است در نوع خود قابل تامل است. این که آقای تربتی حذف کتیبه را خواسته خیرین دانسته را البته نمی توان با هیچ منطق دینی توجیه کرد یعنی فرد خیر که به خاطر رضای خدا این کار را انجام داده برایش مهم بوده که اسم او را نصب کنند یا اسم دیگری را.
این دقیقا تکرار همان داستان بهلول است که اسم خود را بر سر در مسجدی می نویسد و صدای سازنده آن را در می آوردتا مشخص کند که سازنده مسجد نه برای رضای الهی که فقط برای جلب نظر مردم و ریاکاری این مسجد را ساخته است.
نکته جالب سرعت پاسخگویی آقای تربتی است که هنوز جوهر کلام امام جمعه در روز جمعه خشک نشده که خواهان نشان دادن سند ومدرک برای حذف کتیبه باشد و آقای تربتی فردای آن روز مسئولیت حذف کتیبه را با قاطعیت به گردن می گیرد و با صدای رسا می گوید حذف آن, کار من بوده و از هیچ کس هم نمی ترسم و ابایی ندارم.
حال این قاطعیت اگر مبتنی بر نیت و انگیزه خالص و بدون شائبه باشد کاری است بس قابل تقدیر .که ما کمتر شاهد بودیم که کسی شمشیر را از رو ببندد و این چنین در برابر امام جمعه بایستدو فریاد هل من مبارز سردهد.
آیا این سبک رویارویی مسئولان آن هم برای حذف و نصب یک کتیبه ,کاری عقلانی ودر شأن و منزلت بزرگان است .کتیبه ای که بود و نبود آن تاثیر چندانی در مبانی اعتقادی مردم ندارد و مردم قرار نیست اعتقادات خود را با این کتیبه گره بزنند و شاید خیلی ها اصلا این کتیبه را در امامزاده ندیدند یا برایشان اهمیت نداشته است که متن آن چه بوده است و اسم کدام زید وعمروی برآن نقش بسته است و این که آقای تربتی حذف متن آن را خواسته مردم دانسته است باید جستجو وکنکاش کرد تا ببینیم منظور عموم مردم بوده یا گروهی خاص و عده ای انگشت شمار.
از طرف دیگراین کتیبه نه اثری تاریخی و باستانی بوده که ارزش فرهنگی و ملی داشته باشد.ونه متن آن مغایر با ارزش های انقلاب و اسلام بوده است. ونه قرار است که با نصب یا حذف آن باری از دوش مردم برداشته شود و مشکلات شهر و جاده و آموزش و اشتغال و بیکاری و…. حل شود.
ای کاش مسئولان که قافله سالاران این جامعه هستند اندکی سنجیده تر و عقلانی تر عمل می کردند و این مسائل جزئی را در خلوت خود حل و فصل می کردند نه این که آن را به درون جامعه بکشانند و فضا را ملتهب کنند که این التهاب بی تردید هیچ سود و منفعتی برای مردم نداشته و نخواهد داشت جز این که  مقام ومنزلت مسؤلان کاسته شود .
این دعوا و نزاع بی تردیدنه برای احقاق حقی از مردم است ونه فریادی از سر عدالت خواهی. بلکه درگیری درونی و خانگی در کانون قدرت است که فقط دود آن در چشم مردم می رود بی آن که ذره ای از آلام و رنج های مردم را بکاهد یا باری از دوش آن ها بردارد.
دکتر حسین ارجمند