گوشواره هاي خونين

ســرش را كــه بلنــد كــرد خــود را در ميــان كوچــه پــس كوچــه هــاي محلــه قديميشــان ديــد و از قضــا رو بــه روي مســجد محــل ، همانجــايي كــه ســالها بــود از آن فــرار مــي كــرد و مخصوصــا از متــولي آن ســيد رضــا؛ امــا امــروز بــا تمــام روز هــايي كــه او فــراري بــود فــرق مــي كــرد . تمــام

خـــاطرات كـــودكي ، بـــوي آش و اســفند و چراغـــاني نيمـــه شــعبان ودســـته و هيـــات و علـــم روز تاســوعا و عاشــورا ، در دلــش زنــده شــد . امــا روز هــايي كــه از خــودش و ايــن مســجد فــرار مــي كــرد ، روز هــاي پــر از گنــاهي بــود كــه پــاي او بــراي رفــتن بــه درون مســجد مــي لرزانــد . بــه
پشــت ســرش نگــاهي انــداخت . كوچــه خلــوت بــود . خــاطرات كــودكي را مــرور كــرد ؛ امــا همــه آش شيرين و دلچسب نبود .

فريــاد هــاي گــوش خــراش خــواهرش كــه كــابوس شــبانه او شــده بــود در خــاطرش جــان گرفــت و بــه يــاد ناپــدريش افتــاد كــه بــه خــاطر خمــاري بــا خشــم و عصــبانيت بــه جــان مــادر و خــواهر كــوچكش مــي افتــاد و او كــه آن زمــان پســر نوجــواني بــود در برابــر او كــاري از دســتش بــر نمي آمد .

تـــا اينكـــه يـــك روز كـــه بـــه خانـــه برگشـــت ناپـــدري خـــود را مشـــغول فحاشـــي و كتـــك زدن مــادرش ديـــد. خمــاري ، همـــه احساســـش را از او گرفتــه بــود ، بــه ناگــاه ناپــدري اش را ديـــد كــه بــه ســمت خــواهرش دويــد و گوشــواره هــاي او را گرفــت و كشــيد ؛ خــواهرم مــريم شــروع بـــه جيـــغ زدن كـــرد و ايـــن جيـــغ از گذشـــته تـــا بـــه حـــال او را همراهـــي كـــرده بـــود نبـــود.

سرپرســـت و تربيـــت درســـت او را بـــه خيابـــان كشـــاند و دوســـتي بـــا دوســـتان نابـــاب او را از مســـير درســـت دور كـــرد و او روزي حـــلال را رهـــا كـــرد و از زور بـــازويش بـــراي شـــر خـــري اســتفاده كــرد ؛ ســال هــا گذشــت و او ازدواج كــرد ، زنــدگي بــا زنــي فرشــته خــو هــم نتواســت او
را بــه راه آورد . امــا شــب گذشــته خــوابي عجيــب ديــده بــود ؛ زنــش بــا فريــاد او از خــواب پريــده بود و دليلش را از او پرسيد و او خواب عجيبش را براي همسرش تعريف كرده بود .

ديشــب كــابوس هرشــب بــه ســراغش نيامــده بــود بلكــه در عــالم خــواب ديــده بــود كــه بــه دنبــال كــودكي از ســادات در بيابــان مــي دود و بــر ســر او فريــاد مــي زنــد و در آخــر گوشــواره هــايش را از گــوش او مــي كشــد ؛ او ايــن بــار نــه بــا جيــغ خــواهرش ، كــه بــا جيــغ آن دختــر از خــواب پريــده بــود عــرق از ســر و رويــش مــي باريــد .

همســرش ليــواني آب بــه دســتش داده بــود و در حالي كه نگران شده بود به آرامي گفت خير باشد صــبح بــراي وصــول چكــي ، بــا نــام ســادات حســيني آمــاده مــي شــد كــه همســرش بــا نگرانــي خــواب ديشــب را بــرايش يــادآوري كــرده و بــراي هــزارمين بــار از او خواســته بــود كــه دســت از ايــن كــار بــردارد و او بــا اوقــات تلخــي و داد و فريــاد ، در را بــه هــم كوبيــده و از خانــه بيــرون رفته بود .

وقتـــي آدرس خانـــه آن ســـيد را پيـــدا كـــرده بـــود و در را زده بـــود و داد و فريـــاد هميشـــگي را بــراي گــرفتن پــول بــه راه انداختــه بــود، زنــي بــا چــادر از خانــه بيــرون آمــده و گوشــواره اي را از گــوش دختــر كــوچكش كــه از تــرس پشــت مــادرش پنهــان شــده بــود ، بــاز كــرده و جلــوي او گرفته بود .

او بــه يــاد خــوابش افتــاده و چــك را پــاره كــرده و از آنجــا دورشــده بــود و حــالا بعــد از ســاعتها پرسه زدن در كوچه ها ، ظهر خود را نزديك مسجد محل قديميشان يافته بود .

همچنــان در حــال و هــواي خــود بــود كــه دســتي بــر شــانه اش نشســت، بــه عــب برگشــت و متــولي مســجد ، ســيد رضــا را ديــد كــه او را شــناخنه بــود و بــه او ســلام مــي كــرد .كــريم كــه روي نگــاه كــردن بــه ســيد رضــا را نداشــت ، ســرش را بــه زيــر انــداخت و جــواب ســلام او را داد .

ســيد رضــا او را بــه مســجد دعــوت كــرد و او بــا پاهــاي لــرزان و بــا حــالتي پــر از ترديــد بــه ســمت مســجد راه افتــاد . شــب كــه بــه خانــه برگشــت ، بــر لــب حــوض نشســته بــود كــه همســـرش از حـــال و هـــواي او فهميدكـــه اتفـــاقي افتـــاده و از او مـــاجرا را پرســـيد .

او تمـــام گذشــته را بــاز مــرور كــرد و نقــش ايــن زن را بســيار پررنــگ ديــد . در چشــمان او خيــره شــد و از تــه قلــب از او حلاليــت طلبيــد و گفــت كــه فــردا عــازم ســوريه اســت ؛بــراي زيــارت و دفــاع از حرم.

مدتي بعد تمام كوچه سياه پوش بود و عزاداري براي شهادت مدافع حرم
شهيد كريم صياد.

نویسنده: ه. فتاحی