معلم

به پاي مقدم سبزت حرير گل ريزم
و در حضور تو با احترام برخيزم
هنوز،عطر كلام تو در دلم جاريست
بيا كه با نفس گرم تو درآميزم

بهار،با تو قشنگي گرفت و زيبا شد
و گل،به پاس دو چشمان مريمت واشد
ز واژه هاي بلورين و پاك چشمانت
حديث سوختن شمع و لاله معنا شد

چه عاشقانه از اين روزگار مي گفتي
از اين زمانه ي ناپايدار مي گفتي
اگر چه در پس اين چهره درد پيدا بود
برايم از گل و عشق و بهار مي گفتي

من از تو اي گل زيباي ياس ميگويم
ز خاطرات قشنگ كلاس،مي گويم
تو مثل واژه ي صبحي،لطيف و رويايي
تو را معلم خوبم سپاس مي گويم

“زهرا شمس الديني قطرم”