گشت نیمروزی (دیدنیهای بافق)

 تماشای عمارت افسونت می کند

قدم زدن در حیاط خانه به خانه مادربزرگ پرتابم می کند

حوض آبی پراز ماهیهای رنگارنگ,آجرهای فرش شده درکف حیاط,نخل های سربه فلک کشیده.

عصرها که مادرمرحومم روی آجرها آب می پاشید بوی زندگی می آمد.چنان از خود بیخود می شدم که وصف ناشدنیست.مثل دیوانه ها به هرطرف می دویدم,راستی کودکی هم عالمی داشت ,آغوش گرم مادر,بوسه های گرم پدر با آن ته ریش که بعد از بوسه هایش صورتم برافروخته می شد,یادش بخیرهمیشه از بوسه هایش فرار میکردم,کودکی وگریه هایی که نمیدانم از شوق بود یا دلتنگی .

 باغ تیتو عمارتیست زیبا از دوران صفویه,قدم زدن درایوان باغ ولذت بردن از معماری منحصر به فردش زیاد وقتتان را نمی گیرد.دریک عصر بهاری یا یک روز تعطیل چند ساعتی را میتوان بپایش وقت گذاشت.

 هیچ نقطه ای از ساختمان بی دلیل ساخته نشده است.اگر دقت کنی حتی تعداد شیشه های رنگی پنجره هایش مفهومی خاص دارد.

معماری منحصر بفرد این بنا با خشت وگل است اما گاهی آجرهای سفالی وگچ کاری های مختلف زیبایی قسمتهایی از بنا را گوشزد می کند. ستونهای استوانه ای شکل ایوان که با آجرهای سفالی تزئین شده  میخکوبت می کند.کافیست کمی باحوصله به اطرافت نگاه کنی ولذت ببری.این باغ در محله سر استخر واقع شده است تاریخچه این بنا مربوط به اوایل قرن سیزدهم وبدست محمد تقی خان بافقی حاکم یزد ساخته شده است.مساحت کل بنا حدود شش هزار متر مربع است ,ساختمان آن در وسط باغ قرار گرفته وشامل خان نشین, اطاق سرایداری, تالار, بادگیر ,هشتی وسرویسهای بهداشتی میباشد.آب قنات یوسف شاهی از وسط عمارت گذشته وجلوه ای خاص به حوض ونمای بیرونی عمارت میبخشد.پنجره ها چوبی واطاقها گچ کاری شده هستند. نقش پنجره ها میتواند ساعتها مجذوبت کند.چنان بادقت کارشده است که شک میکنی درآن زمان بدون ابزارهای دقیق اینچنین ظریف و دقیق ساخته شده است.رستوران سنتی باغ ساعتی تو را از دغدغه ها جدایت می کند.

دغدغه هایی که قسمتی اززندگیمان شده.بادگیرساختمان بی نظیر است هرطرف پنج پنجره برای ورود هوادارد وبشکل ماهرانه ای ساخته شده است.

دوازده اتاق زیبا وگچ کاری شده پذیرای میهمانان است . چند روزیا ساعتی دراین بنای زیبا بسر بردن می تواند به مسافران آرامش دهد .

پیشنهاد میکنم چند ساعتی با خانواده بدور از هیاهوی زندگی به این مکان تاریخی رفته وعلاوه برآشنایی فرزندانتان باعث دلگرمی عزیزانی شوید که دراینجا زحمت می کشند.

این اثر تاریخی در سال ۱۳۸۰ به شماره ثبتی ۳۷۵۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

       محمدرضا رضایی بافقی