بیاد دلخوشی رمضان امسال بی ادعا باشیم!!!

از خلقت تا به امروز چکیده وجود آدمی همین ادعا بوده است.
از روزی که ادعای محق بودن بهشت را داشتیم و زمینی شدیم تا امروز که زمینی هستیم و ادعای بهشتی بودن را داریم.

حتی پیامبران هم ادعای پیامبری داشتند و از آن رو که ادعای خود را ثابت کردن و انسانهای پر مدعا را کم ادعا,پذیرفته شدند.

به جرات میتوان گفت بی جرات ترین انسان هم ادعاهایی دارد,ادعای بهتر بودن, فهیم و باشعورتر بودن,زیباتر بودن, بی گناه بودن, مظلوم بودن, ادعای مستحق بهتر از این بودن و هزاران ادعای دیگر.

انسان پر مدعا هم خود را رنجانده همه دیگران را و همین واژه اخت شده با روح و تن آدمیست که اورا نا آرام ,مضطرب,سر شکسته,مغرور,ظالم و گاها وحشی تر از حیوان می کند.

بدترین ادعایی که میتواند انسانیت و هویت آدمی را به کل نابود کند ادعای برتری نسبت به بقیه به واسطه دیندار بودن است.

من بنده مخلص خدایم ,به جز راه و مسلک اولیا را پیش نگرفته ام ,چرا بقیه آدمها مثل من نیستند,چرا آنقدر حقیرند که نمیتوانند مانند من خوب باشند ,من بنده مومن خدایم و به واسطه ایمانم و عبادتم اگر گناهی هم کردم بخشیده خواهد شد چون بقیه از من گناهکارترند,من باید بقیه را با مطیع خود کردن مطیع خدا کنم….

اینگونه ادعاها که با تصور بنده مومن و درستکار خدا بودن جسارت برتری و گاها محکوم کردن دیگران را در فرد به وجود می آورد نتیجه اش گروهکهایی مانند داعش می شود که برای همه خط مشی تعیین می کنند و در سایه دینداری خود را محق تر از خداوند برای امور آفرینش و مرگ می دانند و پست تر از هر حیوانی برای آفریده های خدا تکلیف تعیین می کنند.داعشیها از جایی عجیب و غریب نیامده اند آنها مانند ما بودن که دیگران اجازه دادند مدعی شوند و ادعاهای خود را رشد دادند.

مواظب باشیم که ماه رمضان ماه ادعاهای پوچمان نشود و مدعی برتری نشویم.به روزه گرفتن و عبادت در این ماه فضیلتهای اخلاقی و انسانیمان را رشد دهیم نه ادعاهای برتر و خاص تر بودن را.روزه دار بودن و عبادت کردن را وظیفه خود در مقابل الطاف خدایمان بدانیم و آگاه باشیم هرچه در بارگاه الهی با خلوص و برای رضای او حضور یابیم مهمانی عزیزتر برای خدا هستیم و فخر فروشی به دیگران به این واسطه را کنار بگذاریم .

به یاد داشته باشیم تمامی بندگان خدا در برابر او یکسان هستند و هر که با خدا ست خدا هم با اوست و هر که بی خداست باز هم حکمت خدا برای او چیزی ست که از درک ما خارج است.

به امید روزی که چشم و گوش و زبان و ذهن و فکر و حتی احساسهایمان را بی ادعا در راه خدا خرج کنیم و رمضان امسال آغاز سال متفاوتی در تقویم زندگیمان باشد. و زبانمان همیشه روزه دار حرفهای تلخ و پر درد باشد چشمهایمان مهربانتر ببینند و دستهایمان لطافت خوب بودن را لمس کنند نه زبری غرور و جهالت را.

منیره عبداللهی