قلم سرخ
قلم در دست من بی تاب گفتن
قلم شور و شعور است و شکفتن
قلم زاییده ی آه درخت است
قلم افسون خاک تیره بخت است
قلم همراه لوح جاودان است
که نون والقلم رمز جهان است
قلم تقریر احوال درون است
قلم تفسیراشک و آه وخون است
قلم درمان درد بی نوایی است
قلم بغض سکوت وبی صدایی است
قلم شاه جهان روشنایی است
قلم باران افکار رهایی است
قلم یک پای یکتادر وجود است
قلم گویای اسرار شهود است
قلم بازیگری دردست تقدیر
بزدچرخ وجهانی کرد تحریر
قلم رقصان میان دفتر دل
نویسد عشق ِآخرگشت مشکل
قلم قاف دلست و دفتر عشق
بود قاف قلم در آخر عشق
قلم لغزد بلغزد یک جهانی
بهاران طی شود گردد خزانی
قلم سحر کلامی بی نهایت
قلم روشنگر صبح هدایت
ولی گویا قلم آشفته حال است
چراخالی ز ابرازخیال است
«قلم دیگر هوایم را ندارد
هوای ناله هایم راندارد»
قلم دیگربسان تیشه هانیست
حریف جهل و بد اندیشه هانیست
قلم حال بهاری بودنش نیست
هوای کودکی گل چیدنش نیست
قلم خشکیده در طوفان بیداد
تراشیده سرش را داده بر باد
تبر آمد قلم ها ریشه کن شد
سکوت واژها اندیشه کن شد
قلم در خون دل هایش نشسته
قلم بی وازه رقصد پا شکسته
قلم را گر شکستند بی بهانه
زند از هر قلم صدها جوانه
قلم آبستن فریاد و درد است
قلم شرمنده هرروی زرد است
قلم افتاده در دست تباهی
شده همراه و همگام سیاهی
قلم دیگرحریف هاله هانیست
قلم سنگ صبور ناله ها نیست
قلم تیغش فزون از دشنه ها نیست
قلم نقش دروغ فتنه ها نیست
قلم افتاده از پا سرنگون است
قلم در دست قدرت واژگون است
قلم را غسل باید داد امروز
چواو سینه ندارد آتش افروز
« قلم داران سر آن را بریدند
برای هر هدف راهش دریدند»
دکتر حسین ارجمند