فرهنگ نامه

شماره ۴
امیدواری
همه ما به نحوی زندگی می کنیم.
اما چه نوعی از زندگی برای ما لذت بخش است؟
اینکه یک گوشه بنشینیم و راحت و آسوده بگوییم هرچه بادا باد ، یا آنکه عزم خود را جزم کنیم تا به تک تک اهدافمان برسیم؟
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست

پس هر کسی در زندگی به دنبال هدفی است.
هدفی که برای بدست آوردنش شرایط و لوازمی نیاز است.
شرایط به دو دسته بیرونی و درونی تقسیم می شوند:
شرایط بیرونی امکاناتی است که شما برای رسیدن به هدف به آن نیازمند هستید مانند پول ، ابزار ، همکاری با دیگران و …
اما شرایط درونی روحیات و باور هایی است که برای دستیابی به هدف باید در شما وجود داشته باشد مانند اراده ، پشتکار ، امید و …
شاید مهمترین شرط درونی امید باشد.
اگر شما امید به هدف داشته باشید ، ناخودآگاه اراده و پشتکار و هرآن چیزی که برای رسیدن به هدف نیازمند باشد ، درونتان ایجاد می شود.

اما امید چیست؟
امید یعنی ذوق و اشتیاق برای محقق شدن هدف.
اکثر مواردی که آدمی در زندگی و رسیدن به مقصد شکست می خورد به دلیل ناامید شدن است‌.
در وهله اول باید به خاطر داشته باشید تنها چیزی که کنترلش بر عهده ی شماست ،‌ ذهنتان است.
در هنگام ناامیدی مجموعه ای از افکار منفی و ناخوشایند بر شما تسلط یافته ،‌ باعث عدم تمرکز می شوند.
اجازه ندهید این افکار بی فایده ذهن شما را مشغول کرده و از هدف دورتان نماید.
از آنجا که امید از شرایط درونی است ، پس جایگاهش در دل و ذهن میباشد.
بنابراین وجود و عدم وجود آن در سیطره ماست.

هیچ حرکتی را بدون داشتن امید انجام ندهید زیرا با شکست مواجه می شوید.
همیشه یادتان باشد امید به زندگی ها روح بخشیده و بشر با امید زنده است.
هیچگاه دست از سعی و کوشش برای نایل شدن به هدف برندارید و افکار منفی را از ذهنتان دور بریزید.
دست از “نتوانستن” و “نشدن” بردارید و یکبار برای کل زندگیتان تغییری اساسی بیافرینید.
امید یعنی تا توان داری ، تغییر کنی و به رویاهایت برسی.
امید یعنی خدا را در قلب خود احساس کنی و همیشه بر لطف و عنایتش چشم داشته باشی.
امید آب زلالی است که در صورت نوشیدن و بهرمندی از آن ، بیشتر تشنه می شوید و آتش موفقیت درونتان شعله‌ور تر می گردد.
پس با امید هرچه تمام تر به سوی هدفتان گام بردارید و تا زمانی که آن را بدست نیاوردید از تلاش و بردباری دریغ نکنید.

نویسنده : محمدطاها دهقانزاده