ذوب روی بافق و عطش مواد خام /معادن روی استان و صادرات مواد خام به چین !!!!!

از کدام اقتصاد مقاومتی سخن میگوییم؟

سال ۱۳۷۹ بزرگترین واحد ذوب روی کشور در جاده بافق-یزد افتتاح میشود.
توجیه استقرار این واحد صنعتی وجود ذخایر عظیم روی در معادن کوشک بافق بود.
فرازو نشیب های این واحد تولیدی که در نوع خود در کشور منحصر بفرد است خود داستانی است که پرداختن به آن مجالی خاص میطلبد.
اما در حال حاضر با مدیریت کارامد و توانمند و رویکرد قابل ستایش و منطبق بر معیارهای اقتصاد مقاومتی, و با اشتغال بیش از ۴۰۰ نفر بصورت مستقیم, و علیرغم بازار بسیار خوب فلز روی, متاسفانه به دلیل عدم تامین مواد اولیه با ظرفیتی کمتر از ۵۰% کار میکند.
براستی چگونه میشود در استانی با ذخایر بی نظیر در فلز روی این کمبود و نقص را توجیه کرد؟

علیرغم تاکیدات مقام معظم رهبری در مخالفت با خام فروشی, و نیز صراحت اصول اقتصاد مقاومتی صادرات مواد خام معادن کوشک به چین با بهانه خصوصی سازی را چگونه توجیه کنیم؟!

پرواضح است که اگر منابعی در کشور وجود داشته باشد منافعش برای صنایع داخلی و رونق تولید و اشتغال داخلی در اولویت باشد اما ظاهرا منافع شخصی و منافع صنایع چین در اولویت هستند.!!!!!!

اگر ستاد اقتصاد مقاومتی استان فرمانده دارد, پس این فرمانده کجاست؟؟؟

چرا ظرفیت ها و منابع استان صحیح مدیریت نمیشوند؟

چرا باید منابع معدنی ما بصورت خام ازجلوی کارخانه ذوب روی بافق عبور کنند به چینی ها دودستی تقدیم شوند , اما صنعت روبه رشد و پر استعداد ما در همین بخش معطل بماند.؟؟..
ذوب روی بافق این روزها حال خوشی ندارد اما مدیریت توانمند و دانشی آن مصمم هستند این صنعت را در دل استان یزد حفظ کنند.

از قدیم گفته اند: شیر میش حق بره است.

والسلام.

ح-بلندیان