رمز ماندگاری عاشورا وجایگاه عزاداری سیدالشهدا

باتوجه به نزدیک بودن به ماه محرم تلاش بر این است در این متن به اهمیت عزاداری سیدالشهدا بپردازیم و حرمت و جایگاه این مقوله را در حد وسع کنکاو کنیم .
غایت اصلی عزاداری را میتوان زنده نگه داشتن هدف قیام حسینی که همان احیای دین اسلام است و فرهنگ عاشورایی تلقی کرد ، که مورد تشویق بسیار اولیا دین است و خود معصومین ، در راه اقامه عزای حسینی می کوشیدند .(۱)
سنت عزاداری به مرور زمان ، بابرخورداری از عشق و محبتی که از امام حسین(ع) در دلها بوده است تبدیل به یک برنامه گسترده و مردمی و مقدس شده است ،و در طول تاریخ هرگاه شیعیان قدرت و حکومتی یافته اند در ترویج این امر کوشیده اند.
رمز ماندگاری نهضت حسینی و انتقال سینه به سینه توسط نسل های مختلف به یکدیگر همین احیا و تکریم واقعه ی عاشوراست.
یکی از خاصیت های عزای حسینی که بهار آنرا دهه اول ماه محرم هرسال قمری میتوان عنوان کرد ، همه گیر بود آنست بطوری که جدای از مسلمانان و کوچک تا بزرگ شیعیان ، پیروان ادیان دیگر از جمله زرتشتی ها ، ارامنه ، مسیحیان و … احترام خاصی به شخصیت حسین(ع) قائل اند و بعضا در روزهای تاسوعا و عاشورا به همراه شیعیان عزاداری کرده و حرمت این روز را پاس میدارند.
همه ی ما انسان ها برای شرکت در مراسمات با مناسبت های مختلف پوشش ، ظاهر و حالات متفاوتی منطبق با معیار جامعه داریم ؛ هیچ گاه ظاهر ما در شادی و غم نزدیکانمان یکسان نیست شایدددر جواب با قول معروف دل باید فلان باشد و ظاهر ملاک نیست مواجه شویم .
با مثالی به سراغ این ادعا می رویم ، باشنیدن خبر فوت یکی از دوستان یا اقوام که محبت قلبی به او داریم با چه ظاهر و حالتی در مراسم ها در کنار بازماندگان حضور پیدا می کنیم ؟
حضور با ظاهری که با مناسبت پیوستگی نداشته باشد جدا از غیرعادی بودن برای دیگران ، برای خودمان نیز غیرقابل هضم خواهد بود ، و ناراحتی که از فقدان آن عزیز داریم خود بخود ما را به سمتی سوق میدهد که با هر حالتی در جمع و حتی خلوت خود نباشیم.
مسئله ی عزاداری سیدالشهدا نیز در عین فراگیر بودن از این ماجرا فارغ نیست همه ی ما با ارادت و محبتی که از ژرفای وجود به شهدای کربلا داریم ، شایسته و عاقلانه نیست از توجه به ظاهر و حالت هایمان در هنگام حضور در عزای سیدالشهدا ساده بگذریم.
در عین آراستگی باید شکوه و جلوه ی متین و سنگین عزاداران نمایان باشد .
اگر روزگار بگونه دیگری ورق بخورد و توجه ای به این مهم نباشد دیگر نام عزادار و عزاداری زیبنده ما و مراسمات مان نخواهد بود و گویی یک دور همی بزرگ است که هرساله بر پا می شود تنها با نام عاشورا ، تنها با نام حسین(ع)
امید آنکه در سایه الطاف اهل بیت عزادار واقعی و دلداده ی ماه محرم باشیم و از این فرصت طلایی برای عروج در عالم الحسین بهره کامل ببریم.

از حسین اکتفا به نام حسین
نبود در خور مقام حسین
بلکه یابد که خلق دریابند
علت اصلی قیام حسین
کشته شد زیربار ظلم نرفت
به به از قدرت تمام حسین
بهر احیای دین شهادت یافت
زنده شد نام دین ز نام حسین

پیوست (۱) : تاریخچه عزاداری حسینی از سیدصالح شهرستانی

محمد حسام نصیرزاده بافقی