جامعه بیمار،بی تفاوتی فرهنگی

حسین ارجمند در بیستمین جلسه هم اندیشی توسعه بافق گفت:
مهم ترین معضل جامعه ما بی تفاوتی مردم است؛بی تفاوتی یعنی برای مردم مهم نیست که چه بر سر دیگران می آید،همه کلاه خود را دو دستی گرفتند که باد نبرد.
فرهنگ و آموزش وپرورش جزو اولویت های مردم و مسئولان نیست،مهم ترین دغدغه مردم فقط مشکلات معیشتی و اقتصادی است.
مثلا ۷سال کتابی با نام استان شناسی یزد در مدارس استان یزد تدریس می شود در حالی که اشتباهات فاحش آماری و چاپی دارد و بدون اصلاح هرسال کتاب تجدید چاپ می شود و برای کسی اهمیت ندارد که این اشتباهات به خورد دانش آموزان داده می شود.
یا تاریخ تولد امام موسی کاظم(ع) را در تقویم رسمی کشور با دلیل واهی از ۷صفر به ۱۴ذی الحجه تغییر می دهندو کسی به آن اهمیتی نمی دهد.
در مراسم و آیین های مذهبی بدعت ها و نوآوری هایی غیر عقلانی ایجاد می شود و هیچ کس در صدد اصلاح بر نمی آید.
تغییرات گسترده و غیر کارشناسی در سیستم آموزشی ایجاد می شود و مردم بی تفاوت از کنار آن می گذرند.
وی عنوان کرد: مهم ترین عامل این بی تفاوتی ،فرد گرایی وبی اعتمادی مردم به مسئولان است.
جامعه، دچار از هم گسیختگی فرهنگی شده است و متاسفانه هرروز به این مساله دامن زده می شود واین نشان دهنده این امر است که جامعه نخبه پروری نکرده است و نیروی انسانی کارآمد راتربیت نکرده است.
مردم و مسئولان باید با هم این مشکلات را برطرف کنند و این که مقصر را مردم بدانیم یا این که فقط مسئولان رازیر سوال ببریم،یک برداشت نادرست است
چون پیشرفت جامعه در گرو وحدت مردم و مسئولان است.
وی عنوان کرد که تنها راه برون رفت از این معضل فرهنگی این است که در وهله اول باید بپذیریم که جامعه متاسفانه در حال حرکت به سمت بی تفاوتی است و باید تمام صاحبنظران ، اندیشمندان ونخبگان با همدلی و وحدت ،جامعه را نسبت به این موضوعات حساس کنند و این نواقص را بر طرف کنندچون نخبگان موتور محرکه جامعه هستند.
هم چنین وی عنوان کرد که مجمع هم اندیشی ،متاسفانه نتوانسته است اهداف اولیه خود را تحقق بخشد و نیاز فوری به یک آسیب شناسی دارد چون واقعا وجود این جلسات برای توسعه شهر مفید است و ما باید تا الان چندین مجمع توسعه با سلایق و افکار مختلف داشته باشیم نه این که با زور وضرب در حال نگه داشتن این مجمع باشیم.
هم چنین وی عنوان کرد،شعار وحدت و همدلی که همواره بیت الغزل این جلسات است ،فقط در حد شعار باقی مانده است و تا تحقق آن هنوز فرسنگ ها فاصله داریم.