تفاوت است بین دیدن وحس کردن

امروز فارغ از تمام نوشته های سیاسی و اجتماعی می خواهم از تو بنویسم از تو که روزگاریست جماعتی شیرین عقل نابینا خطابت می کنند آنها نمی دانند تا چه حد قدرت لمس کردن داری و چقدر ماهرانه حس می کنی آنچه را دیگران می بینند.
شاید نتوانی طلوع و غروب را ببینی اما با تمام وجود گرمای انرژی بخش خورشید را احساس می کنی چیزی که بینایان به راحتی از کنارش می گذرند شاید نتوانی جلوه ی مهتاب را نظاره کنی اما لطافت باران و لطف بهاران را بهتر از من خواهی فهمید.
تو حس می کنی با تمام وجودت همه زیباییها را تو خوب لمس می کنی و چه تفاوت فاحش است بین دیدن و لمس کردن.

اگر امروز من با دیدن شاد می شوم تو با حس کردن به اوج لذت درونی می رسی و هنوز جامعه باورت ندارد که می توانی پرواز کنی تا اوج مدارج علمی .
می توانی بالا بروی از پله های موفقیت عرصه های ورزشی .
تو می توانی به من و امثال من بیاموزی که ملاک موفقیت اراده و تلاش است و زندگی با همه فراز و نشیب هایش زیبا.

آنقدر زیبا که می شود در پهنای آبی آسمانش کبوتری سپیدبال شد و پر کشید و پرواز کرد.
امروز اگر شرایط زندگی برایت عادلانه نیست و نگرش جامعه آنچنان که باید
تو ناامید نباش روشندل عزیز باید بایستی و بگویی که حق زیستن داری باید برایت شرایط شغلی فراهم شود تا عزت نفس لازم را به دست آوری‌.

باید بفهمند که اشرف مخلوقاتی و مهیا کنند برایت شرایطی متناسب با منزلت حقیقی تو.
باید بایستی و نگرشها را تعییر دهی تو می توانی موفق باشی.
درست مانند آنها که ادعای دیدن دارند و در حس کردن مانند تو توانا نیستند.
به امیدروزی که عصای سفیدت نشانه روشنایی روح و دلت باشد نه نابینایی ظاهری چشمانت.

اخترعبداللهی