این رشته سر دراز دارد

چند هفته ای است که بحث هنجارشکنی , در کمپ های گردشگری فضای رسانه ای شهر را فراگرفته است .
وهرچقدر دلسوزان و بزرگان شهر تلاش می کنند تا این مساله را به صورت مسالمت آمیز و به دور از تنش و غوغا سالاری ,حل و فصل کنند گویا به در بسته می خورند و باز این آتش ,از جای دیگری زبانه می کشد و نکته جالب در این ماجرا این است که همگان خود را دلسوز می دانند و خواهان پیشرفت و آبادی شهر هستند .
موافقان ؛ صنعت گردشگری را از الزامات دنیای مدرن می دانند و معتقدند تلاش های بسیار زیادی در این زمینه صورت گرفته است و خون دل ها خورده شده است تا عده ای توانسته اند پای گردشگر را به بافق باز کنند و این صنعت می تواند در آینده نزدیک, از منابع پردر آمد شهر محسوب شود وما نباید با اقدامات احساسی ,فضا را برای گردشگر ناامن کنیم.
از طرف دیگر در جبهه مقابل, عده ای حفظ شعائر را از اوجب واجبات می دانند و معتقدند ما حاضریم سرمان برود ولی باورها و ارزشهایمان ,ذره ای خدشه دار نشودو برایمان غیر قابل تحمل است که در شهر مجاهد نستوه «شیخ محمد تقی بافقی» عده ای گردشگر, ارزشهای اسلامی را زیر پا بگذارند و با خود بدحجابی را به شهر بیاورند.
هردو گروه از منظر و مرآی خود درست می گویدچون هرکس از دریچه ذهن خود به مساله نگاه کرده است.
اما نکته ای که در این میان مغفول مانده است نقش قانون است.اگر هرکس به تشخیص خود بخواهد مجری قانون باشد که دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود .
از طرف دیگر هر یک, صدای اعتراضتان را به گوش مردم رساندید,حال این مردم هستند که خود باید تصمیم بگیرند کدام دیدگاه را انتخاب می کنند.ما که قیّم و سرپرست تمام مردم نیستیم که بخواهیم برای آن ها تعیین تکلیف کنیم.
مردم ؛نظارت و رسیدگی این کارها را به مجریان قانون سپردند و آن ها موظفند مساله را رصد کنند و کم و کاستی های آن را برطرف کنند.
این که هر کس نظر خود را در رسانه خود بیان کند ؛نشانه پیشرفت و تعالی جامعه است وکسی قصدحمله کردن به دیگری را ندارد,فقط عقیده خود را بیان کرده است که می تواند درست یا نادرست باشد.
از طرف دیگر تمام ما, متعلق به این سرزمین هستیم و نسبت به آن عِرق داریم ودلمان برای شهرمان و سربلندی آن می تپد و من مطمئنم که هیچ کدام نمی خواهیم به شهر مان و آرمان هایش خیانت کنیم ولی فقط باید مواظب باشیم که آلت و بازیچه دست دیگران نشویم,دیگرانی که بیرون از گود نشستند ودعوای خانگی ما را تماشا می کنند و گاهی اوقات برایمان هورا می کشند تا جیب های منفعت طلبی خود را پر کنندو ماهیان فرصت طلبی را از آب گل آلود بگیرند.
بدانیم که تمام حقیقت نزد این گروه و آن گروه نیست بلکه تمام حقیقت, نزد توده مردم است چون مردم صاحبان اصلی این سرزمین و فرهنگ هستند و خود نیک می دانند که چه چیزی به صلاح آن هاست یا به ضررشان.
دکتر حسین ارجمند