ایشان زِنـــــــــــــدہ هَســـتَــنــد…

«نَفَسْ مےڪشَنْد،راه مےرَوَنْد و حرف مےزَنَنْد»
گستره عــــــشـــــــق و ایــــمــــان را فریاد می زنند و گواه مهر آفرینش را پایدار می نمایند.
بر فراز قلـــه های انسانیت و کمال،زندگیشان جاریست و بر دامنه مهربانی پر پرواز گشودند و آسمان ندانسته ما؛غافلان از وادی عـــــشــــق را بال می زنند و با شیدایی زندگی میکنند.
قلوب پاکشان آراسته به سخاوت خانوادهایشان بر رگارگ لحظات ناب زندگی هم نوعانشان جریان دارد.
عطر وجودشان بر شمیم گلستان مهربانی و مهرورزی انسانیت معطر شده و شکوه بودنشان بر طراوت فرشتگان افزوده شده.
ایشان که هم بر فراز آسمان ها زنده هستند و هم بر زمین؛ انفاس قدسی شان معطر گلستان مهربانی هاست.
«چه غبطه ها میخورند فرشتگان آسمانی بر سبکبالی شان که به آنی و کمتر از آنی بر زمین و زمان روی برمی گزینند و قابل لمس اند.»
هرگاه بر فراز آسمان از ملکوتیان سخن هست،ایشان حی و حاضر بر سجاده عشق سر به سجده هستند.
هرگاه تابلو ایثار و جـــهــــاد برافراشته است،تمثال پاکشان بر آن خوش نقشی میکند.
هرگاه از افکار نیک انسانهای همیــــشـــه جاوید و همیــــشـــه زنده حرفی به میان هست،یاد و نام خاطره ایشان نیز زنده هست.
ایشان زنده هستند،چون زنده نگه داشتند انسانهای وامانده از سلامت و آرامش را
ایشان زنده هستند چون بخشیدند مُلک وجودشان را به حکم انسانیت و معرفت
ایشان زنده هستند چون نهال امید را بر باغچه خشک و نمور زندگی بسیاری از خانواده ها برافراشتند و خشنود نمودند؛ دردمندانی را که چاره ای جز درد و انتظار نداشتند.
بخشیدند آن چه را که از خودشان نبود! بلکه امانتی را هر چه بهتر و سالم تر به حضرت دوست که دیر یا زود پسشان میستاند را پس دادند،همان‌گونه که از ما خواهد گرفت!
و چه زیبا جامع بخشیدن منتها علیه بندگی و عاشقی را.
آن هنگام که با سخاوتشان کودکان،پدران، مادران و خانواده هایی را شاد نمودند.
پس بی شک ایشان زنده هستند.
براستیکه مرده واقعی خیلی از ما هستیم؛ آن هنگام که تن بر خاک میدهیم؛ با وجود آنکه ذخیره ای از محبت،نیکی و انسانیت بر توشه نداریم!
و برجا نمی گذاریم اثری از وجودمان ولو به ڪــــرداری نیــــک،گــــفتاری نیـــک و حتی پــــنداری نیــــک…
ایشان زنده هستند چون پرورش یافتند در خانواده ای نیکو صفت و خوش مرام که در مواقع لزوم و کوتاه ترین زمان های ممکن تصمیمات بزرگ و حـــــیـــــاتـــــی گرفتند.
و بسیار موفق و وارسته به تماشای الطاف و رحمت خویش بنشسته و تعظیمی عاشــــقانـــه فرود آورده اند بر تقدیر شایســـته و آکنده از مهرشان و تن دادند به افضل اعمال که همانا خدمت به خلق میباشد.
آری ایشان زنده نیستند مگر با تصمیم سریع و ماندگار خانواده پاک سرشتشان که فراتر از خیلی ها دیده اند و افقی را به تماشا نشسته اند که فقط و فقط از بالا قابل لمس و مشهود است.
جای عزیزانشان نه تنها خالی نیست بلکه سبز و خرم و جاری و ساریست.
هستند بین ما و زندگی می کنند در قالبی نو با حس تازه که شاید زنده تر از همیشه خوش می درخشند.
پدر و مادر،فرزندان و یا همسرانی که با تمسک به اراده و ایمان الهی و پذیرفتن تقدیر عزیزانشان زندگی و امید را با سخاوت و رحمت هر چه بیشتر به دیگران و البته با اخلاص هر چه بیشتر هدیه دادند و زنده نگه داشتند عزیزانشان را بر سکوی افتخار جاویدان بودن.
پس یادمان باشد با همه نبود جسمی و فیزیکی ایشان در تراکم اطرافمان،باز ایشان زِنــــــــــــده هستند…
واحد فرهنگی مؤسسه خیریه و غیر انتفاعی شــڪـــــرانه بافق