مواظب باشیم آب سربالا نرود

اشتباه نکنید اصلا قصدم از نوشتن این مطلب پرداختن به موضوع آبگرفتگی مغازه ها و منازل مردم پس از بارش فقط ۱۶ میلیمتری باران بهاری نیست و اصلا هم قصد ندارم به این بپردازم که چه کسی مقصر هست، شاید مقصر اصلی فرشته ای باشد که در معادلاتش اشتباه کرده و ابرها را متقاعد کرده چند قطره بیشتر از ظرفیت معابر بافق ببارند وگرنه مگر ما در بافق مشکل شیب بندی کوچه خیابان داریم؟!؟

حالا که حواسم بود و سعی کردم اصلا انتقادی در این زمینه نداشته باشم به اصل ماجرای نگرانی از “سربالا رفتن آب ” در آینده ای نزدیک بپردازم.

اگر خبرهای مهم این روزهای بافق را مرور کرده باشید موضوعی به نام واگذاری معدن میشدوان و آنومالی شمالی برایتان جلب توجه خواهد کرد.

موضوعی که تهیه و تولید می گوید معادن خودم هست و دوست دارم بهره برداری اش را از طریق مزایده واگذار کنم و این کار را هم کرده و برنده این مزایده کسی نبوده جز “فولاد غدیر اردکان” ، بله درست شنیدید “اردکان” ، همان شهری که سالهاست سر ماجرای جداسازی چادرملو، d19 و دیگر آنومالی ها با تغییراتی که با رانت قدرت در مرزهای جغرافیایی بین بافق و اردکان ایجاد کرده ،خیلی راحت سر بافق کلاه گذاشته، کلاهی که تا پشت پایمان افتاده و تا کنون با زور شورا و وکیل و وزیر و … برداشته نشده اما به لطف خدا ناامید نیستیم چرا که مطمئنیم اگر موضوع حقی را پیگری کنیم به نتیجه می رسیم و حق گرفتنی است.

البته از این موضوع غافل نشوم که حرفهای مسوولین تهیه و تولید در زمینه واگذاری یک نکته مثبت دارد و آن هم پیش شرط این واگذاری هاست آنجایی که برنده مزایده متعهد می شود سنگ خام را از بافق بیرون نبرد و با ایجاد کارخانه آن را فراوری کند که این نکته مثبت به ظاهر شیرین چند جا کام مردمانی که مار گزیده این وعده ها هستند را تلخ می کند：
اول آنجا که این پیش شرط شبیه مهریه عروس است که در مجلس خواستگاری می گویند ：”حالا مهریه را کی داده و کی گرفته ؟” هر کسی هم گرفته بعد از کلی جنگ و مرافه و قهر و زهر و طلاق و طلاق کشی به حقش رسیده.

دوم آنکه گیرم برنده مزایده پیش شرط را بپذیرد و بخواهد کارخانه ای ایجاد کند که آب می خواهد، بله آب، همین مایع حیاتی که امروز بین یزد و اصفهان سرش دعواست، و چه سودی برای برنده از این بهتر که هم سنگ منطقه را ببرد هم آب را و این یعنی یک تیر و دو نشان؛بی خیال همه نیازهایمان به آب در زمینه کشاورزی و … .

سوم آنکه از هزار وعده بهره برداران از معادن بافق چه دولتی چه خصوصی و چه خصولتی تا کنون هیچکدام عملیاتی نشده اگر باور ندارید ماجرای معدن فسفات و شرکت شهداب که قرار بود کارخانه هایی جوار معدنی داشته باشند را یک بررسی کنید و نتیجه باید و شاید را بگیرید.

از شهداب گفتم و به اصل ماجرا رسیدم، بله شرکت سالهای متمادی فعال در استخراج چغارت که قرار بود با همکاری شرکت سنگ آهن مرکزی بافق کارخانه فولاد ایجاد کند و نکرد و امروز کارخانه کنسانتره اش در ساغند در حال احداث است، فقط مانده یک مسیر خوب ارتباطی که راحت سنگ آهن را از بافق با آنجا انتقال دهد و چقدر کار را راحت کرده احداث جاده بافق _ خرانق که ۴۵ کیلومتر از آن با پول شرکت سنگ آهن بافق آسفالت شده و ما فکر می کنیم هدف اصلی دسترسی مردم از مسیری نزدیکتر به جاده چوپانان و طبس است.

راستی حالا که آش نذری جاده را هم پختند حواسمان باشد ،یک وجب روغن روی آن باعث نشود “آب سربالا رود “و جاده آمال و آرزوها تبدیل به جاده تاراج منابع و معادنمان شود.

محمد علی قاسم زاده بافقی