لبخند خدا
رمضان ماه تقسیم مهربانی ها بود و شستشوی روح گناهکار عصیانگر و خوشا به سعادت آنان که دریافتند و قدر روزها و لحظه هایش را خوب دانستند.
آنان که عشق را در باغچه ی دستان مهربانشان کاشتند و جوانه زدن و بهار شدنش را ناظر بودند و میوه محبتش را با بندگان دیگر خداوند تقسیم کردند.
آنان که سخاوت ها را در آینه ی نگاهشان تکثیر نموده و علی وار آنچه را داشتند با سایرین شریک شدند و ثابت کردند که روزه تنها گرسنگی و تشنگی نیست بلکه ریاضتی است از نوع عاشقی کردن، عاشقانه عبادت نمودن، خالصانه لب فرو بستن و خاضعانه دل بریدن از تمامی تعلقات.
آنان که درک کرده اند روزه ی واقعی قلبها را صیقل می دهد و روح را چون پروانه ای رنگین بال به پرواز درمی آورد که آرام از مرز گناهان عبور کند و در گلستان رها شدن از خود سکنی گزیند.
به درستی که روزه تنها گرسنه ماندن نیست، بلکه مهار کردن نفس از اشتیاق به گناهان است که انسان را گرسنه ی خود نگه می دارد و افسار زدن بر طبیعتی حیوانی است که آدمی را تشنه در پی سرابی بیهوده می دواند.
و اما پس از یک ماه عبودیت با درک و فهم امروز نگاه خداوند بر صورتهای نورانی روزه داران لبخند می زند و خلوص بندگانش را به نظاره می نشیند.
چقدر زیباست لحظات
پایانی رمضان و پاداش یک ماه روزه داری را از دست معشوق واقعی گرفتن
روزی که با دلهایی دریایی در درگاه احدیت به نشانه ی بندگی زانو زده و دستها را بالا برده و دعای فرج را نیز زمزمه می کنند
دل کندن از این ماه برای عاشقان سخت است اما پاداش گرفتن از معبود لذتی دارد وصف ناپذیر
این هدیه ی الهی بر روزه داران راستین مبارک
اختر عبداللهی