یادداشت های سردستی (۱۹)

اول یک گزارش کوتاه و دم دستی بخوانید از جلسه تودیع و معارفه رئیس آموزش و پرورش بافق. آنگاه کمی بیشتر سخن خواهم گفت.

امروز هشتم مرداد ۹۷، بعد از کش و قوس های فراوان و طولانی مدت و حتی بعد از اینکه نام یک نفر تا چند قدمی ریاست این اداره هم بالا رفت و صورت انجام بخود نگرفت، بالاخره با انتصاب رئیس جدید آموزش و پرورش بافق، پرونده این کار هم بسته و گمانه زنی ها تمام شد.

جلسه ساعت ۹:۳۰ دقیقه شروع شد با تاخیر معهود ما ایرانی ها. در سالن شهید باهنر. که خوشبختانه دستی به سر و رویش کشیده اند و از حالت بهم ریخته گذشته به درآمده و بهتر از وضع سالن، سرمایش مناسبی است که برای آن دست و پا کرده اند.

جلسه سراسر به تعارف گذشت و تشکر و قدردانی. تقریباً از همه. چه آنها که بودند و چه آنها که نبودند. و این اندازه وزارت آموزش و پرورش را وامدار کمک های دیگران کردن، خطرناک است. در پس پشت هر کار ریز و درشتی که در آموزش و پرورش انجام گرفته بود، دست پیدا و پنهان یک اداره یا سازمان یا مسئول یا خیری هویدا می شد و همین، باعث قدخمیدگی آموزش و پرورش این مملکت شده است. این حجم تعارف و تشکر، نشان داد متاسفانه مراکز قدرت برای آموزش و پرورش ارزشی قایل نشدند که مسئولان این اداره به ناچار دست به دامن دیگران _که یا پول داشته یا قدرت سیاسی _ شده اند تا مشکلاتشان حل شود. و این در شان نظام و حاکمیت نیست که تعلیم و تربیت کشور را چون بره ای گمشده در میان مراکز پولدار، رها کند. نتیجه این رها شدگی بجای خودگردانی، موجب سرگردانی شده و این سرگردانی و بی هدفی در ذهن و زبان دانش آموزان ما نیز، جاری و ساری است. آنجا که دایم از ما می پرسند، درس بخوانیم که چه بشود؟

مثل همه جلسات، مسئولین شهر در این جلسه سخنی راندند، ولی حرف دندان گیری که بتوانم نقل کنم یا برنامه ای که بتوان به آن تکیه کرد، نبود. کلی گوئی های همیشگی. و انشاالله ها و ماشاالله های فراوان. در این میان چند نکته هم ذکر شد. اینکه بیشتر به کیفیت توجه شود. ولی شاخصی برای کیفیت سازی معرفی نشد. اینکه در نظام تعلیم و تربیت دیگر جایی برای خطا و آزمون نیست. درحالی که در همین سال تحصیلی جدید باز هم وزارت آموزش و پرورش درحال آزمودن چند شیوه جدید از جمله حذف مدارس نمونه است.

رئیس سابق آموزش و پرورش بافق هم گزارشی از عملکرد دوران پنج ساله مدیریتش داد. به نظر من رسید که بیشتر هم و غم او بر جذب کمک و پرداختن به امور تجهیز مدرسه و رفاه معلم و دانش آموز و رفع معضل کمبود نیرو بوده تا پرداختن به مسایل زیربنایی آموزشی. از نکات خوبی که گفته شد، رتبه های دوم و سوم در رشته های انسانی و ریاضی بافقی ها بود در استان یزد. و نکته منفی رتبه هفتم ماست در علوم تجربی. البته کارهای درخشانی هم در زمینه ساخت و تجهیز مدارس بیان شد. و عجیب تر اینکه تاکنون فقط یک نفر خیر بافقی بوده که مدرسه ای را تمام و کمال و از صفر تا صدش را بنیان نهاده است. قابل توجه نهاد روحانیت که برای سوق دادن مردم بافق به جای ساخت مراکز مذهبی به مدرسه سازی، کم کاری کرده است.

رئیس جدید هم از همه خواست قدمی پیش نهاده و دست یاری به او دهند. اشعاری هم در وصف جلسه امروز و توصیف اخلاق و منش روسای رفته و آمده خوانده شد. آنچه پررنگ بود علاوه بر تعارف بسیار، علاقمندی ابواب جمعی آموزش و پرورش بافق به منش مردمدارانه رئیس سابق این اداره بود.

اما آنچه به نظر من آمد اینکه، جای دانش آموزان که پای ثابت نظام آموزشی هستند در این جلسه خالی بود و کاش اداره جلسه را بعهده آنان گذارده بودند. آنها هم سلیقه خوبی دارند و هم با این کارها استعدادهای تازه ای می شگفد و هم با بی علاقگی که به حرفهای بزرگترها و مسئولان نشان میدهند، یادآوریشان می کنند که چه بگویند و چه نگویند.

و تاکید می کنم الان وزارت آموزش و پرورش تا کمرگاه وامدار سایرین شده است و تا اوضاع چنین است امید گشایش از نظام آموزشی و پرورشی ایران؛ سخت است.

محمدعلی پورفلاح بافقی