یادداشت های سردستی (۳۴) ورزش پولی

مصاحبه رئیس اداره ورزش و جوانان بافق را با رسانه ها خواندم و سخنان و گلایه های او را درباره موازی کاری و مقدار پولی که باشگاه آهن در ورزش این شهر گذاشته، دیدم.

بی تردید ورزش بافق با فعالیت های ورزشی شرکت سنگ آهن گره خورده است. یعنی اگر حمایت و پشتیبانی مالی و تجهیزاتی و انسانی آن شرکت نبود، ورزش بافق هم مسیری دیگر را طی کرده بود یا می کرد. از دهه پنجاه و سرمایه گذاری چغارت در تیم های ورزشی، شکل و شمایل ورزش بافق هم تغییراتی کرد. نباید منکر این واقعیت شد که ستارگان مختلفی از چغارت در ورزش استان و حتی کشور درخشیده اند. اما این حمایت سنگ آهن از ورزش، یک عارضه هم داشت. تولد ورزش پولی.

در اینکه پول در ورزش حرفه ای وارد و فسادانگیز شده است داستانهای فراوانی شنیده اید. قصه عزل رئیس فیفا به جرم فساد مالی. داستان میزبانی قطر برای جام جهانی ۲۰۲۲٫ سرنوشت تیم های بدهکار پرسپولیس و استقلال که دست در جیب ملت دارند. داستان سرگردانی تیم فوتبال استان یزد در لیگ برتر و دست یک، که به علت بی پولی سقوط کرد و هیچ شرکت و بنگاهی هم حاضر نشد، بخاطرش خرج کند. داستان تیم فوتبال آهن که مدتی بود و دولت مستعجل شد و طبق شنیده ها میلیاردها تومان خرج روی دست چغارت گذاشت و بازیکنان که بدلیل پول گرد هم جمع آمده بودند، وقتی حاتم بخشی پایان گرفت هرکدام از سویی رفتند بدون آنکه در فوتبال بافق منشا اثری شوند.

نکته که می خواهم اشاره کنم از همین جا شروع می شود. پول در ورزش موجی می آفریند اما نمی تواند جریان ساز شود. یا دست کم در کشور ما اینچنین شده است.

بخوبی به یاد دارم که در دهه شصت خورشیدی که اصلاً پول در ورزش ما، جایگاه امروز را نداشت، در بافق چندین تیم نسبتاً مطرح در زمین خاکی کلوپ ورزشی رقابت های منظم و تنگاتنگی داشتند. آنچه ورزش بی پول گذشته را از ورزش پولدار امروز متمایز می کرد، چیزی بود بنام عرق.

از روزی که پول پایش به ورزش کشیده شد، آن حمیت و تعصب رنگ باخت. اگر قرار باشد برای هر گامی که برمی داری اسکناسی نثارت کنند، ممکن است تا جایی اثر داشته باشد، اما نمی تواند تاثیر دایمی داشته باشد. نمونه اش سرنوشت تیم های فوتبالی که به استانها بخشیدند و وقتی پول نرسید از لیگ برتر به دست یک و دو سقوط کردند. صبای قم یکی از آنها. قندی یزد. آهن بافق.

و از همه بدتر، پول موجب رواج بی اخلاقی و درگیری و خشونت در ورزش شده است. همین هفته در اهواز و تهران، به سر و کله هم کوبیده اند. دو هفته پیش در بافق خودمان خبری منتشر شد که داوری بدزبانی کرده و قبل از ترک بافق، با او رفتاری خشونت بار شده است.

چند باری که از نزدیک مسابقه ورزشی را در بافق تماشا کرده ام، متاسفانه شاهد فحش و بد و بیراه هم بودم. با خودم فکر می کردم اگر پای پول وسط نبود احتمالاً بسیاری از این درگیری ها رخ نمی داد یا با این شدت نبود.

بدون آنکه بخواهم وجود نازنین کمک های مالی را در بسترسازی فعالیت های ورزشی منکر شوم. علاقمندم به عزیزان دست اندرکار ورزش بافق پیشنهاد دهم، توجه بیشتری به ورزش های همگانی نشان دهند. شک ندارم اگر پولی که برای تیم فوتبال آهن خرج شد، برای ورزش همگانی بافق یا کارکنان شرکت سنگ آهن چغارت هزینه می شد؛ گامی بلند در تامین سلامت بافقی ها بود.

ممکن است این سخن من شعار تلقی شود، ولی اگر ورزش به قصد سلامت نباشد و همه چشمها به پول ورزش و ورزش پولی باشد، چیزی جز فساد و فحش و بی اخلاقی و بددهنی و درگیری و خشونت از او برنخواهد خواست. علی الخصوص در کشور ما که نظارت ها هم بسیار ناچیز و ناکارآمد است.

اخبار را که پیگیری می کنم همه دعواها بر سر نپرداختن پاداش ها و سکه هایی است که وعده داده بودند. هیچ کس علاقه ای ندارد بپرسد، کی و کجا، تامین سلامت و تندرستی در ورزش فدای پول ورزش شد؟

محمد علی پورفلاح بافقی