نوشدارو بعد از مرگ سهراب

بایدکسانی نزد تو برگزیده تر باشند که بیش ازهمه درروی توسخن تلخ حق را برزبان آورند(فرازی از نامه مولای متقیان(ع) به مالک اشترنخعی)

انتقاد به معنای تخریب وتضعیف افرادو مسئولان نیست بلکه  هدف منتقد اصلاح کژی وناراستی و در نهایت سازندگی و آبادانی است.اما سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که نقد وبررسی عملکرد یک مسئول در چه زمانی باید اتفاق بیفتد؟

آیا در زمان تصدی پست , باید عملکرد فرد را مورد نقد و بررسی قرار داد؟ یا زمانی که ردای خلافت را از تن به در کرده و در گوشه خانه عزلت گزیده است؟

امروزه در شهر ما کمتر می توان به صورت رسمی از عملکرد فعلی مسئولان انتقاد کرد  علی الخصوص زمانی که مسئولی بومی باشد که در این صورت منتقد به عنوان خائنی محسوب می شود که نمی تواند آبادانی و پیشرفت شهرش را ببیند,هرچند که مردم براساس واقعیات یاشایعات  درمورد آنها قضاوت می کنند .

 اگر نقدعملکرد در حین تصدی پست مرسوم گردد هم مردم دید بازتر و شفاف تری نسبت به آن مسئول خواهند داشت و هم مسئولان باید برای کوچکترین تصمیماتشان پاسخگو باشند چون هر فردی امکان دارد در تصمیم گیری خود اشتباه کند ویا نیاز به مشاوره و راهنمایی داشته باشد.

متاسفانه در جامعه ما هر مسئولی تصیماتی را اتخاذ می کند و آن را به مرحله اجرا در می آورد و کمتر کسی جرات به نقد کشیدن آن تصمیم را به صورت جدی دارد در حالی که برخی از آن تصمیمات کاملا اشتباه است و اگر هم فرصت انتقاد فراهم شود هیچ وقت جوابی قاطع و درست به منتقد داده نمی شود بلکه سعی می شود با صغری و کبری چیدن آن عملکرد راتوجیه کنند؟

مردم بایدبتوانند شفاف و بی پرده از یک مسئول انتقاد کنند و مسئول هم به عنوان یک تلکیف شرعی و قانونی موظف است پاسخگو باشد وباید تاوان اشتباهات خود را بپردازد .ومسئول باید بداند که کوچکترین حرکات او از دید ریز بین مردم پنهان نمی ماند و خود را در اتاق شیشه ای تصور کند که مردم, تمام گفته ها و عملکرد وی را رصد می کنند چون امروزه با پیشرفت علم وتکنولوژی نمی توان چیزی را از مردم پنهان کرد .

آیا واقعا اتفاق افتاده است که مسئولی, تصمیمات اشتباه خود را به گردن بگیرد ودر زمان قدرت از مردم عذر خواهی کند ؟آیا واقعا می توان تصور کرد که تمام تصمیمات مسئولان درست و بی عیب و نقص است و هیچ وقت تصمیم اشتباهی گرفته نمی شود؟آیا مسئولان تافته جدا بافته ازمردم هستند و یا قدیسانی هستند که بر زمین هبوط کرده اند و هیچ وقت دچار لغزش نمی شوند ؟ یا این که آن ها از جنس همین مردم هستند و مانند همین مردم فکر می کنند ؟

 اگر واقع بین باشیم می فهمیم که هر فردی اشتباه می کند وبه تعبیری انسان , نه تنهاجایز الخطا بلکه واجب الخطاست و اصرار بر اشتباه, مغایر با موازین عقلی و منطقی است که متاسفانه در بعضی از مسئولان این لجاجت ها دیده می شود که دود آن فقط به چشم مردم می رود و بس.

بنابراین بایدزمینه انتقاد به صورت جدی فراهم شودتا مردم, بتوانند آزادانه هرآن چه در سینه های خودانبار کرده اند را فریادزنند بی آن که شعله های سوزان قدرت  آن ها رابه تلّی از خاکستر تبدیل کندو  در غیر این صورت باید مانندگذشته منتظر انفجار انبار کینه هایی باشیم که  امنیت  وسلامت جامعه را به شدت به مخاطره  می اندازد ودیگر نوشداروی بعداز مرگ سهراب درمانگر هیچ دردی نخواهدبود.

نفرت مردم به مانند سگ درّنده است/گرتواز پیشش گریزی زودتر گیرد ترا

دکتر حسین ارجمند