بافق، باز هم بازماند

همچنان که قابل پیش بینی بود و با همه ی همتی که مردم بافق به خرج دادند و تمام توان خود را برای فرستادن نامزد بومی شان به مجلس به کار گرفتند، باز هم از رقابت بازماندند و مثل 30 سال گذشته، زخمی بر زخم هاشان افزوده شد.

در 12 اسفند ماه امسال، 95% واجدین شرایط در شهر بافق رای دادند. نزدیک به 19000 نفر از آنان به محمدرضا صباغیان _ که امید شان برای شکستن طلسم سی و چند ساله نفرستادن نماینده ای از بافق به مجلس بود _ رای مثبت دادند. اما باز هم، در روی همان پاشنه ای چرخید که سه دهه است چرخیده است. ناکامی ها، کامل شد.

اما چند نکته قابل تامل در این میان هست.

اول آنکه متاسفانه در حوزه وسیع انتخابیه ابرکوه، بافق، بهاباد، خاتم و مهریز به علت گرایش های سخت بومی، به جای توجه به برنامه ها، به اشخاص چشم دوخته می شود و هر شهری می کوشد در دایره ای معیوب ، ناشی از احساس تعلق به بوم و بر خود، در این انتخابات مشارکت داشته باشد.

دوم آنکه در این مدت هرکس از شهر بافق نامزد شده است، نهایت یک شخصیت شناخته شده برای خود بافق بوده است. و درعین حال بیشترین توجه و تاکید خود را نیز بر روی رای بافق و در سطحی بالاتر، بهاباد گذاشته است. این یک اشکال اساسی در بین نامزدان بافقی است. برای بدست آوردن رای در این حوزه بی در و پیکر، لازم است کسی حداقل با شخصیت شناخته شده استانی ( که برای رسیدن به این مهم راه طولانی باید پیموده شود) پای در رکاب انتخابات کند.

سوم دلبستگی بیش از اندازه به رای بهاباد که همواره نشان داده، می کوشد بین خطوط حرکت کند. بدون آنکه گرایش خود به طرفی خاص را جلوه دهد.

اما مهمتر عیب این دوره را؛ من تکرار اشتباه دوره های قبل می دانم  هم از طرف نامزدان، هم از طرف بزرگ ترهای بافق. به این دلیل که متاسفانه آنها با تاکید بیش از اندازه بر بومی گرایی و بیدار کردن این حس در مردم ، آنها را با دشواری زیادی برای بعد از انتخابات روبرو می کنند. وقتی حس بومی  خواهی گل کرد و مردم را به این سمت سوق دادیم که نامزد ما به دلیل همشهری بودن بهترین است، وقتی مثل الان یا مثل دفعات قبل انتخابات، نامزد بومی موفق به کسب رای بالا در حوزه انتخابیه نشد، مردم دچار شکست روحی و بدبینی شده و این مسئله در ضمیر جمعی آنها تاثیر نامطلوب خواهد گذاشت. کم کم به این نتیجه خواهند رسید که ما نمی توانیم و این بسیار مشکل آفرین خواهد بود. در این دوره می شد با کمی دور اندیشی و با یک محاسبه ساده بجای تاکید بر بومی بودن، مردم را به سمت نامزدی هدایت کرد که بعدها بیشترین کارکرد را برای آنان داشته باشد. البته الان هم می شود از هر دو نفر باقی مانده با شرط و شروطی حمایت کرد. چون در دور دوم، بدون شک رای بافق، تعیین کنده خواهد بود. می توان با حساب و کتاب این رای را به یکی از دو نفر باقی مانده داد. اگر چه مشارکت بافقی ها در دور دوم، به مراتب کمتر خواهد بود.

امیدوارم این انتخابات به ما فهمانده باشد که سیاست جایی برای احساس نیست. باید محاسبه گرانه در این راه قدم زد و ای کاش می شد هر چه سریعتر با اتخاذ تصمیمی درست، نسبت به التیام زخم مانده بر تن شهر و غروری که لگدمال شد، اقدامی نمود.

محمد علی پورفلاح