شورای شهر و توسعه بافق

اغلب این پرسش در ذهن می آید که آیا نوع انتخاب ما؛ می تواند در روند توسعه شهر و کشورمان اثری داشته باشد؟ یا برعکس؛ ما را گرفتار یک دور باطل کند و از مسیر توسعه هم دور سازد؟

به تعبیر دیگر اینکه آیا نوع آدمهایی که ما برای یک مسئولیت برمی گزینیم می تواند در پیشرفت یا پسرفت جامعه ما موثر باشد؟ به این پرسش دو پاسخ می توان داد. یکی مربوط به جوامع پیشرفته است که قائم به سیستم است. یعنی روابط و قواعد اجتماع جوری تعریف شده و چیده شده است که هر کسی هم که بیاید ناچار به تبعیت از یک اصل کلی و روح جمعی است. در این جوامع آدمهای مسئول و نوع نگرش آنان، تاثیر ماهوی در سرنوشت آن جوامع نخواهد داشت.

اما جوامع دیگری هم هست که هنوز فاصله چندانی از روزگاران اولیه زندگی خود نگرفته و تجربه چندانی در برقراری سیستم ها و قواعد زندگی ندارند، در این نوع از جوامع هنوز طرز تفکر رهبران و برگزیدگان، می تواند در سرنوشت مردمانشان اثری داشته باشد. می تواند بر سرعت آنان برای رسیدن به اهداف بلندشان بیفزاید یا از آن بکاهد.

این نکته را ناگفته نگذارم که روح حاکم بر مردم یک سامان نیز در سعادت یا شقاوت آنها اثرها دارد. ملتی که به تن آسایی خو کرده با مردمی که به سختکوشی شهره است، تفاوت هایی دارند. درمجموع آنچه مهم است این است که همه ی مردمان می خواهند شهرهای توسعه یافته تر داشته و زندگی بهتری را تجربه کنند و یکی از شاخصه های زندگی بهتر، رفاه بیشتر است.

حالا سوالم را اینگونه می پرسم آیا با توجه به مشخصات عمومی بافق و مردمانش، می توانیم با انتخاب افرادی خاص موجبات توسعه بیشتر شهرمان را فراهم آوریم و رفاه بیشتری به بافقی ها بچشانیم؟ پاسخم این است که با اما و اگرهایی و تا حدودی، آری. می توانیم.

البته اگر می خواستم بر اساس حس ناسیونالیستی و بافق دوستی جواب بدهم و به شما دروغ های رایج را تحویل بدهم و یک مشت شعار مفت و بدردنخور بدهم، می گفتم بله، ما می توانیم. ما می توانیم فلان بکنیم و بهمان نکنیم و از این دست حرفها که من مطمئنم گوش شما از آن پر است.

اما واقعیت آن است که ما در کنار مجموعه عواملی قرار داریم که دست و پای ما را برای اعمال هر نوع خواست و سلیقه ای محدود می کند. با نیم نگاهی به این عوامل، روزنه های موجود را بازمی نمایم.

در نوشته های قبلی اشاره کردم که مردم بافق تاکنون در انتخابات شوراها؛ اقبال چندانی به متخصصین و جوانان نشان نداده و نشان داده اند اگر فرصت جویانی ( من فرصت طلبی را نشانه ای از خلاقیت می دانم) پیدا شوند که بتوانند مسئله محله گی را در ذهن و زبان مردم زنده و پررنگ کنند و به صورت اغراق آمیز بر آن تاکید کنند، مردم بافق بدون توجه به اهداف بلند مدت، دست به انتخاب افرادی می زنند که هنوز دوره مسئولیت آنان تمام نشده، از آنها روگردان می شوند.

اما این تمام ماجرا نیست. این یک سر قضیه است. سر دیگرش آن است که تاکنون در سه دوره انتخابات شوراها، خود متخصصین و جوانان و افرادی که فارغ از تعلقات محله ی خود بوده اند، تلاش نکرده اند تا راه دیگری را پیش پای مردم قرار دهند. حتی در مواقعی خود آنان به راهی رفته اند که می دانسته اند، برای آینده شهر نفعی ندارد.

پیشنهاد مشخص من در این دوره این است که عده ای از خواص و آنها که مدعی اندیشیدن به افقی برتر هستند، بنشینند و برای یکبار، ارائه لیستی متفاوت را امتحان کنند. به این معنا که 9 نفر از کسانی را که از شاخصه های ارزشمندی چون بلند نظری و بلند همتی، تخصص در امور شهری، جسارت، توان پیگیری، دلسوزی، دست و چشم و دل سیری، نترسی و قدرت چانه زنی بهره مند هستند و مهمتر از آن، مهارت لازم برای برقرای رابطه با مراکز تاثیرگذار قدرت را دارند، انتخاب کنند و طی لیستی واحد و بدون توجه به مسائل جناحی و محله گی، به مردم معرفی کنند. من در موفقیت این لیست مطمئن نیستم. اما می دانم که به طور حتم همه ی بافقی ها از کسی یا کسانی که علاقمند به ساختن شهرشان باشد، بشدت استقبال می کنند.