6 اردیبهشت روز بافق

اردیبهشت کلمه زیبایی است چرا که با خود از بهشت می گوید و بهشت زیباست و وعده گاه. اصلا وقتی می خواهند از خوبی ها و نعمتها در حد اعلا سخن بگویند بهشت را بهترین واژه می دانند .

هرچند اردیبهشت یادآور بهشت پر طراوت است و طبیعت امسال بافق به یمن باران بهشت گونه،اما درحافظه مردم بافق در اردیبهشت 2 سال قبل بویی از بهشت نمی یابی.

اردیبهشت 90 بافق بوی دود می داد. دود آتش خشم از تصمیمات نابجا.

مدتها بود می خواستند برای آخرین شهرهای ایران از جمله بافق گاز  بیاورند،در اردیبهشت 90 آوردند ،اما نمی دانم چرا آن گاز اشک مردم را در آورد.

اردیبهشت 90 بوهای دیگری هم داشت مثل بوی خیانت ،دادن اطلاعات و آمار و اخبار دروغ،بوی حزب و جناح بازی،بوی حرف حرفِ من،بوی بی تدبیری و بوی نظامی گری، آن هم در مقابل مردم.

اگر چه اردیبهشت 90 برای مردم بافق بوی عدالت و مهرورزی نداشت اما بوی حضور در صحنه داشت. اردیبهشت 90  برای بافق اتحاد را بهمراه آورد و اسفند همان سال بود که مردم به فرزند شهرشان به گونه ای حماسی رای دادند هرچند جبر جمعیتی حوزه انتخابیبه مانع از حضورش در بهارستان شد.

اردیبهشت 90 برای بافق دستاوردی سترگ داشت و آن هم ایجاد و احیاء روحیه مطالبه گری در جوانان بود.

درست است که برای بدست آوردنش خیلی از چیزها مانند تعمیرات اساس لکوموتیو ، بندرخشک و…را  از دست دادیم – که آن هم به خاطر عدم پی گیری آنهایی بود که می توانستند و کاری نکردند- اما آنچه  مسؤلین در این بازی از دست دادند بسیار ارزشمندتر بود و آن هم اعتماد مردم بود به آنها.

بافقی ها اردیبهشت 90 را از روزهای ماندگار تاریخ شهر می دانند روزی ثبت شده در اذهان پیر و جوان و حتی کودکان. از همان اردیبهشت 90 بود که بسیاری از بافقی ها به برخی نام ها حساس شدند و همچنان حساسند،مگر عذرخواهی ای صورت پذیرد!

6 اردیبهشت امسال دومین سالگرد حماسه حضور مردم برای گرفتن حق و نوعی اعتراض به وضعیت موجود برای شهر معادن ایران است. سال گذشته به همین مناسبت البته با تاخیر جلسه پرسش و پاسخی با حضور مسؤلین برگزار شد اما امسال کسی برنامه ای دارد؟  نمی دانم.

اگر به تقویم نگاهی بیاندازیم و مناسبتها و اسم گذاریهای اردیبهشتش را مرور کنیم  شاید بد نباشد ششمین روزش را هم اینگونه نامگذاری کنیم:

ششم اردیبهشت:روز بافق.

محمد علی قاسم زاده