میادین را چه بنامیم؟!!!

باعث افتخار ما ایرانیان است که مجسمه ای از حماسه سرای هموطنمان ، کاری از استاد صدیقی با ارتفاع 185 سانتی متر از مرمر سفید ، در اروپا آن هم در میدانی از شهر رم پایتخت ایتالیا طی مراسمی حدود 50 سال پیش نصب گردیده است و جذاب تر از این ، نام آن میدان است که به نام پیاتزا فردوسی نامیده شده است .
لازم بذکراست این میدان در یکی از مناطق سرسبز ، پر تردد و محل رفت و آمد گردشگران خارجی است . ادیب هموطن ، علی اصغر حکمت شیرازی در خاطراتش این چنین از مجسمه فردوسی نگاشته که: در پارک طبیعی ، بزرگ و عمومی ویلا بورزگزه که ساختمانها ، موزه های متعدد از جمله موزه گالریا بورگزه – galleria Borghese قرار دارد با مساحتی حدود 80 هکتار نصب گردیده است .
نامگذاری میادین کاری بس بزرگ است که اصولا برای زنده کردن نام و یاد بزرگی یا شخصیتی دینی فرهنگی سیاسی ، مشاهیر و مفاخر یا زنده نگه داشتن یک تفکر ، صفت مثبت استوار است . اما بعضی از مواقع مثل میدانی در شهرستان کمیجان به نام حماسه مردم آن شهر در بهمن ماه 57 و شاید بتوان گفت بپاس حماسه مردم آن شهر به جای تقدیر و تشکرهای فراوان ، 19 بهمن نامیده میشود که البته نمونه آن در شهرمان می تواند 12 اسفند ماه باشد .
اصل نامگذاری طبق بند 24 از ماده 71 قانون تشكيلات از وظايف و اختيارات شوراهاي اسلامي شهر مصوب مورخ 1/3/75 است . براي اين كار، شوراي نام‌گذاري هم در نظر گرفته شده كه اين شورا در نام‌گذاري تصميم‌گيري مي‌كند و مصوبات خود را که می تواند از پیشنهادات مردم نیز باشد به صحن علني شوراي شهر مي‌فرستد و در صورت تأييد آنها، اسامي نهايي مي‌گردد. که البته در بعضی شهر ها کمیته ای فنی متشکل از افرادي آشنا به جغرافيا و تاريخ شهر و همچنين نمايندگاني از بنياد شهيد، فرمانداري و شهرداري وجود دارد که مصوبات خود را به شورای نامگذاری پیشنهاد می دهد .
متاسفانه درشهر ما بعضا روش و اصولي برروند نامگذاري ها حاکم نيست و نامگذاري بر معابر شهري صرفا از سر رفع تکليف انجام مي شود چراکه هنوز نامی از بزرگانی چون مفیدی بافقی ، مستوفی بافقی و .. شهدای بزرگواری چون سردار شهید شاهپورزاده ، شهید اکبریان ، شهید کریمیان ( از اعضای سپاه قدس ) و … صفات مثبتی چون دارالشجاعه ، همبستگی ، اتحاد ، متحد و البته اسامی چون نخل بر میدان و بلواری نهاده نشده است در حالی که اسامی چون کشاورز ، بهارستان و … استفاده شده است . از طرفی گاه در يک خيابان مشاهده مي شود که در نام تعدادي از کوچه ها از اعداد استفاده شده است اما در لابلاي نام معابر مذکور از نام و صفت هم استفاده شده است (خیابان مالک اشتر ) .
در اينجا جاي اين سوالات وجود دارد که آيا فلسفه نامگذاري معابر شهري هدفهای دینی ، فرهنگی ، سياسي ، اجتماعی و علمی نیست ؟ آیا این نامگذاری با هدف ایجاد ارتباط بیشتر با بزرگان شهر مان نیاز به نظم و ترتیبی ندارد ؟ آیا در چارچوب نامگذاری نباید مواردی را مد نظر گرفت ؟ آیا این جمله درست است که : اولویت نامگذاری براساس هنجارها و ارزش‌های اجتماعی که در جامعه وجود دارد با نامگذاری ارزش‌گذاری میشود تا جامعه به آن سمت سوق داده شود ؟
و در نهایت شما بگویید نام بهارستان برای میدانی از شهر ما مناسب است و حال اگر شما قرار بود میدان یا معبری را در بافق نامگذاری کنید چه می گذاشتید ؟
محمد مهدی علیزاده فلاح