فرهنگ مهمانی خدا(1)

فرهنگ مهمانی خدا(1)

بیاییم فرهنگمان را اصلاح کنیم

« سعی کنیم از منظری صحیح به ماه رمضان نگاه کنیم»

    در این ماه مبارک رمضان سعی بر این داریم تا با بیان برخی باید ها و نبایدها و برخی نکات قابل تأمل کوتاه به اصلاح فرهنگ برخورد با ماه مبارک رمضان بپردازیم . ان شاء الله ماحصل این کوشش ، اصلاح فرهنگ خود ، خانواده و جامعه مان در قبال ماه مبارک باشد .و در نتیجه رضایت باری تعالی را به دنبال داشته باشد .

    لذا در هر شماره به ذکر باید ها و نبایدهایی می پردازیم که با توجه و رعایت آنها از مهمانی خدا نهایت لذت و بهره برداری را ببریم .مسلما تغییر منظر و از منظر صحیح نگاه کردن ، باعث می شود تا انسان رفتار مناسبی در قبال موضوعات از خودش بروز بدهد و این نهایتا باعث اصلاح فرهنگ می شود .

    اینکه انسان از موضوعی خوشش بیاید یا ناراحت شود برمی گردد به منظر او به طرز تفکر او . گاهی فکر می کنیم فلانی می خواهد ما را اذیت کند یا به هر صورتی می خواهد ما را پیش دیگران خوار کند البته ما اینطور فکر می کنیم . و در واقع اینطور نیست .لذا هر کاری که آن بنده خدا بکند از منظر ما صحیح نیست و در واقع قصدش اذیت کردن است ولو اینکه ما را به مهمانی دعوت کند . منظر ما در اصل مشکل دارد . تا منظر ما اصلاح نشود هر برنامه ای از جانب او مشکل دار است .برای برخورد صحیح برای فرهنگ صحیح باید منظرمان را اصلاح کنیم .

    در کتاب معانی الاخبار مرحوم شیخ صدوق (ره)آمده است:« شخصى بنام سعد، از امام باقر عليه السّلام روايت نموده و گفت: هشت تن در محضر آن بزرگوار بوديم و در باره «رمضان» صحبت مى‏كرديم، حضرت فرمود: نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامى از نامهاى خداوند عزّ و جلّ مى‏باشد. نمى‏آيد و نمى‏رود، آنكه مى‏آيد و مى‏رود زائل و نيست‏شونده است، بلكه بگوئيد: شهر رمضان (ماه رمضان) يعنى شهر اضافه گرديده به اسمى كه نام خداست، ماهى كه قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانى براى اولياء خود قرار داده است. غياث بن ابراهيم گويد: امام صادق عليه السّلام از پدر بزرگوارش از جدّش روايت نموده كه فرمود: حضرت علىّ صلوات اللَّه عليه فرمودند: نگوئيد رمضان، بلكه بگوئيد «شهر رمضان» چون شما نمى‏دانيد رمضان چيست!… و از پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله روايت شده كه اين ماه رمضان ناميده شده، زيرا «يرمض الذّنوب» است يعنى گناهان را مى‏سوزاند (مى‏آمرزد)».

     منظر ما به مهمانی خدا چیست ؟از چه زاویه ای به ماه مبارک نگاه می کنیم ؟ از شنیدن کلمه رمضان چه حالتی به خود می گیریم؟خوشحال می شویم یا ناراحت . واقعا از اینکه وارد ماه مبارک شده ایم ابراز خوشحالی می کنیم؟یا خوشحالی ما از رفتنش بیشتر است؟ آیا آنقدر منظر صحیح داریم که از بودن در ماه مبارک احساس شادی و شعف داشته باشیم ؟ یا فقط و فقط گرسنگی و تشنگی آن را می بینیم؟ واین منظری نادرست به ماه مبارک است. ابلیس که می خواهد بنی بشر را از مسیر خدایی دور کند دائم منظرهای ناجور تولید می کند فکرهای غلط. و آدم ضعیف هم که حوصله فکرکردن  و تأمل کردن به خود نمی دهد همین افکار را در مخیله ی خود قرار می دهد.غافل از اینکه وارد ماه مبارک شدن صرفا با هیکل مادی وارد شدن و چیزی نخوردن نیست . هر چند خداوند متعال به همه نظرمحبت دارد.

    در واقع وقتی کسی وارد ماه مبارک شد تمام جنبه هایش وارد می شود . فلانی وارد ماه مبارک شد اما همه ی فکرش اذیت شدن است . من دارم اذیت می شوم . کی تمام می شود ؟ خسته شدم .شاید این جملات را به زبان نگوید اما در مخیله اش دارد داد می زند که : خدایا خسته شدم ! خدایا طاقت ندارم !… به هرکس هم که می رسد می پرسد : چند روز دیگر از ماه مبارک مانده ؟ و وقتی می شنود مثلا 20 روز ،قلباً ناراحت می شود . همه ی این ها برمی گردد به منظری که ما به ماه مبارک داریم .آیا واقعا ماه مبارک رمضان ماه اذیت شدن است ؟یا …؟ فکر ما در مورد ماه مبارک چگونه است ؟ از شنیدن کلمه رمضان شاد می شویم یا ناراحت ؟ برای ما این یک ماه، یک ماه ریاضت است یا یک ماه مهمانی ؟

     در چند شماره ای که در خدمت شما هستیم سعی می کنیم به این مهم بپردازیم تا نتیجه کار اصلاح منظر و تغییر فرهنگ برخورد با ماه مبارک به دنبال آن باشد . طوری شود که منتظر آمدنش باشیم و از رفتنش هم ناراحت شویم . مثل رفتاری که اهلبیت (ع) داشتند . ان شاالله

 محمد جواد عسکری