شهر ما، خانه ما

حتماً اين مثل مشهور را شنيده ايد که مي گويد: « شهر ما، خانه ما» خانه؛ عنوان جايي است که انسان در آن به آرامش خواهد رسيد! شهر هم بايد به گونه ايي باشد که موجبات آسايش شهروندان را فراهم کند. اکنون به 12 شهريور نزديک مي شويم؛ روزي  که مراسم تحليف منتخبين شوراي اسلامي شهر برگزار خواهد شد و پس از آن شوراي چهارم رسميت مي يابد و مقدرات شهر، مطابق با آنچه که در قوانين تعريف شده، در دستان آنان خواهد بود.

بر اساس ماده 71، (1)» انتخاب شهردار؛ از جمله وظايف شوراي اسلامي است» که ظرف يک ماه بايد صورت بگيرد؛ وگرنه شوراي اسلامي منحل خواهد شد! براي چالش انتخاب شهردار هم ضوابطي تدوين گرديده است؛ از جمله  در بند ح آئين نامه(2) دارا بودن تحصيلات و تجربه علاوه بر ساير شرايط، مد نظر قانونگذار قرار گرفته است؛ يعني همان که در اصطلاح به آن تخصص گفته مي شود! عنصر تخصص زماني محقق خواهد شد که تجربه هم در کنار آن و زماني هم « نور علي نور» خواهد شد که تعهد هم به آن اضافه گردد. آن موقع است که ديگر نبايد به آن شهردار گفت: بلکه بايد آن را « در گرانمايه» خواند که کمتر اين گونه افرادي در جامعه کنوني ما يافت مي شوند! کاش حرکتي مي شد و « نهضت « مديرپروري» در جامعه ما عين نان شب واجب و ضروري مي گرديد. دردي که اکنون، بلاي خانمسوز وضعيت ما شده کمبود مديراني لايق است؛ وگرنه منابع و امکانات به حد کافي موجود هست و آنچه که در اين ميان کم و بيش به چشم مي خورد مديري توانمند است که بتواند حلقه هاي مفقوده را کشف و از آن به سود مردم بهره وري کند نه اين که به قوانين پشت نمايد! اصل صداقت و يکرنگي را به کناري بگذارد و بخواهد با هر وسيله ايي که شده به مقصود برسد!

شهردار بايد در امور عمراني شهر با درايت و تدبير کار کند! اگر طرحي را مي خواهد اجراء کند مصوبات قانوني آن را از مبادي ذي ربط اخذ کند؛ سپس آن را به مردم اعلام نمايد و بخواهد در اجراي اين طرح او را ياري کنند؛ نه اين که با هر ترفندي که شده بخواهد اراضي واقع در طرح را مالک شده و به اصطلاح خياباني که احداث مي شود، پول آن از فروش زمين هاي صاحبان املاک باشد! اين چه آفتي است که بر جان شهرداري افتاده است که براي احداث يک خيابان، عرض آن مشخص نيست! خريد املاک در ميسر به قيمت کارشناسي مرضي الطرفين نيست! مگر مي توان خياباني را احداث کرد بدون رضايت صاحبان املاک در مسير! چرا بايد مديريت شهري دستخوش آزمايش و خطا شود! تا  موجب آن گردد تا مردم به شهرداري اعتماد کافي نداشته باشند! با اين که بيش از 100 سال از تاسيس شهرداري مي گذرد؛ اما هنوز ديوار بي اعتمادي بين شهروندان و شهرداري ها بلند است!

اين گونه است که شهرداري دچار تلاطم مي شود، پول و امکانات دارد؛ اما از آن نمي تواند بهره ببرد! براي اندک ملکي، خود را با صاحبان اراضي درگير مي کند! پرونده پشت پرونده و گاه مدت زماني طول خواهد کشيد تا تصميمي گرفته شود!

به نظر مي رسد شهرداري دچار دور باطلي شده است؛ در حالي که سرمايه  و منابع دارد؛ اما از مشاورين حرفه اي و خبره بهره نمي برد؟! چرا که اين مشاوره ها را مقرون به صرفه نمي داند و خود، راسا وارد طرح ها مي شود و اين گونه هست که مي بينيم طرحي چند بار تغيير مي کند و در آخر سر هم کار، به اصطلاح کارشناسي نشده است؟!

اکنون زمان انتخابي ديگر است! آزموني جديد براي شوراي جديد که با انتخاب شهردار يا ابقاي آن اهداف و برنامه هاي خود را اجراء کند. شهرداري که بايد در برابر مردم و منتخبان آنان پاسخگو باشد و خود را تافته جدا بافته از مردم ندادند! عملکرد خود را در معرض مشاهده مردم بگذارد. مشکلات، نقاط ضعف و قوت را بداند و بگويد و پذيراي انتقادات و پيشنهادها هم باشد. همکاري با ادارات و ارگانها را هم سرلوحه کار خود قرار بدهد؛ زيرا بدون همکاري ادارت کارها به سامان نخواهد شد! در کنار همه اين مسايل به افزايش سطح فرهنگ شهرنسني مردم هم توجه داشته باشد و تلاش نمايد تا در جهت تحقق شهري آباد همت گمارد؛ قطعا لازمه تغيير در مردم دگرگون نمودن فرهنگ آنان است که آن هم تحقق نخواهد يافت؛ مگر آن که يک برنامه ريزي مدون و منسجمي داشت. اين گونه است که شهر ما، خانه ما خواهد شد.

(1) منصور، جهانگير، قوانين و مقررات مربوط به شهر و شهرداري، نشرديدار، ص 58

(2) وبگاه مرکز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي،آيين نامه اجرايي شرايط احراز سمت شهرداري

 محمد حسین تشکری