بافق،آسمان،کویر

آسمان تا بنگری ملک است و آفاق و نفس

حیف باشد گر بر این آفاق و انفس ننگری

همواره شهریور ماه برای مردمان شهرهای کویری مانند بافق ماه پربرکت و نعمتی بوده و هست. دیگر از گرمای سوزان تیر و مرداد خبری نیست و کم کم خنکای نسیم مهر به نوازشگری تنهای سوخته از  تابستان مشغول می شود.

به نظرم شهریور بافق یک روی دیگر سکه شهری است که قلب معادن ایران است البته این روی سکه زیاد با سنگ و آهن و معدن کاری ندارد هرچند بی تاثیر از عوارض آن نبوده و نیست.

شهریور بافق فصل برداشت است و نخلهای استوار بافق که سرسبزی همیشگی دارند دانه های زرد و سیاه خرمای خود را که به شیره جان خود شیرین کرده اند بخشایش گونه به رهگذران هدیه می کنند و چه لذتی دارد در میان خوشه نخل دانه ای خرمای رسیده و حتی نیم رس که در گویش بافقی «صلات »می گویندش را بچینی و مذاقت را در سایه سار نخل خوش کنی.

چند سالی هم هست که بافقی ها به پسته کاری روی آورده اند و بی اغراق موفقیت چشمگیری در برداشت این خوراکی خنده برلب بدست آورده اند.بد نیست بدانیدپسته بافق طعمی دیگرگونه دارد و مزه ای به یاد ماندنی.

امروز هر کس به بافق بیاید دست خالی نمی رود از آب و هوایش لذت می برد و پسته و خرمایش هم تحفه ای شده بالاتر از سوغاتی حاج خلیفه.

اینها را گفتم اما مقصود دیگری از تعریف بافق در شهریورماه دارم و آن هم اینکه بافق در شهریور به آسمان نزدیکتر است شاید هم این آسمان باشد که در پهنه کویر می خواهد آبی اش را به زمین هدیه کند اما آب نمی بیند پس شب به شب فانوسهای چشمک زنش را تا دسترس نگاه نجوم دوستان پایین می آورد.

جایتان خالی هفته پیش با جمعی از دوستان دلمان هوای آسمان کرد آن هم در شب کویر. تجهیزات نجومی کمپ تفریحی شهید برزگری صادق آباد را بسیار مناسب یافته رهسپار تلماسه های روئایی آنجا شدیم.

مقداری از آسمان و منظومه هایش آموختیم و کهکشان را از نو برایمان معنی کردند  و بعد به رصد پرداختیم.

هلال ماه از دریچه تلسکوپ نیم رخی آبله گون به نظر می آمد اما زحل آنقدر مجذوبمان کرد که لحظاتی در او زل زدیم.طنازیهای حلقه های بیضی شکل اطراف کیوان به عنوان دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی بعد از مشتری آنقدر زیبا بود که نمی گذاشت در صف مشتریان دیدارش صبوری نکنی و چه حیف که فرصت اندک بود.

بعد از این شب به یادماندنی با خود گفتم چند سطری بنویسم و ازخوانندگان عزیز بخواهم در هر جایی که این نوشته را می خوانند دلشان را هوایی بافق کنند و رهسپار کویر شوند تا لذت آسمان  و زمینش را فارغ از هیاهوی شهرهای پرمشغله به همراه تحفه های بافق با خود هدیه برند.

محمد علی قاسم زاده