فوتبالیست شهیدی که نامش هر هفته سر زبان‌هاست
مجید سپاسی ابرویش را برنمی‌داشت، پارتی‌های شبانه جایش نبود، ماشین چند صد میلیونی نداشت، تعداد صفرهای قراردادش هم براحتی قابل شمارش بود.
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، شهید عبدالمجید سپاسی 52 سال قبل در 4 مهرماه 1340 به دنیا آمد. هنوز 13 سالش نشده بود که پدرش را در اثر سانحه رانندگی از دست داد. فوتبالش عالی بود و امیدهای زیادی به او می رفت. انقلاب که شد مستمع پر و پا قرص سخنرانی شهید آیت الله دستغیب بود. بعد از انقلاب وارد سپاه شد. وقتی که صدام هوای قادسیه کرد، او هم از بیراهه های بهمن شیر به آبادان رفت و در توپخانه مشغول به خدمت شد. با شکل گیری لشکر 19 فجر فارس کار خود را به عنوان فرمانده گردان آغاز کرد تا این که معاون عملیاتی لشکر شد.
هر عملیاتی که فکرش را کنید حاج مجید بوده؛ از خیبر و قدس 3 تا کربلای 4 و 5 و … و در نهایت والفجر10. در سپاه به علمدار لشکر 19 فجر معروف است. شجاع بود و نترس مثل کوه. شهید سپاسی خمپاره انداز (خمپاره چی) بود، او شب هنگام در عملیات والفجر10، در حلبچه بر روی ارتفاعی به نام سه تپان به وسیله ترکش خمپاره که به کنار گوشش در شقیقه اصابت کرد به فیض شهادت نایل آمد.
دوستان مجید که در تیم فوتبال «بهزاد شیراز» بازی می کردند به پاس تکریم او، نام تیم خود را به «شهید مجید سپاسی» تغییر دادند. این شهید عجب فوتبالیستی بود، غیرتی داشت مثال زدنی، گلزنی بود تمام عیار، فرصت ها را از دست نمی داد، او ستاره ستاره ها بود، در زمین فقط راه نمی رفت! می دوید تا پای جان، شلیک های ناگهانی اش در چار چوب بود، ضربه های مهلکش را هیچ دروازبان عراقی نمی توانست مهار کند. گل نمی زد اگر می زد، هتریک می کرد.
مجید ابرویش را بر نمی داشت، موهایش را ژل نمی زد، پارتی های شبانه جایش نبود، مثل امروزی ها پاتوق نشین قلیان کش ها نبود، ماشین میلیونی نداشت، رقم قراردادهایش را می شد براحتی شمرد، برای برد و باخت تبانی نمی کرد، او را با دلالی کاری نبود، هتل های چند ستاره محل اقامتش نبود، مجید جوانمردانه بازی می کرد و تکل از پشت و توهین و تهمت به حریفش نمی زد، او همیشه در یک لباس بود.
شهید سپاسی اهل قهر و باج گیری نبود، هر روز مصدوم نمی شد به هر بهانه ای! وقتی تیمش می باخت دنیا بر سرش خراب می شد، قسم می خورد بازی بعدی جبران می کند، خودش را به بی خیالی نمی زد. باخت را گردن داور و زمین نمی انداخت. مردانه بازی می کرد.
دنبال شهرت نبود، عاشق فوتبال بود، بعد از گذشت سالیان دراز عمر فوتبالی مجید هنوز تمام نشده، این روزها تیمی به نامش مزین شده و شهید سپاسی کماکان در میدان فوتبال حضور دارد، اما تیمش حال خوشی ندارد، تیم مجید سوسوی فوتبال فارس است که دارد بی سو می شود؛ تیمی که از ابتدا، بدون بهره گیری از لابی های سیاسی و کارتل های اقتصادی، با بی پولی به فوتبال حرفه کشور می رسد، اینک به جرم بی پولی توان ماندن در کنار پولدارها را ندارد.
حالا که بعضی از مسئولان نمی خواهند عظمت شهدایی مثل مجید سپاسی را باور کنند، ای کاش نگذارند شهید فوتبال فارس مظلوم بماند!
منبع: شیرازه
بازدید: ۷۸