آنچه خدا قضا كرده حتما به وقوع خواهد پيوست

از صبح تا کنون در خزیمیه هستیم و اکنون پاسی از شب گذشته است . هر چه بر عمر کاروان اباعبدالله الحسین (ع) اضافه می شود  ابعاد و جنبه های مختلف آن نیز بر من آشکارتر می شود .فضای عجیب و غریبی دارد اینجا . رنگ و بوی این محیط متفاوت است با آنچه از قبل دیده ام . حال و هوای این کاروان با بقیه جاها فرق می کند . صحبت ها ، رفتارها و حتی نگاه کاروانیان حسین(ع) با دیگران متفاوت است . آدمهای اینجا برده دنيا نیستند و دين لقلقه زبانشان نیست . شیعیان مولایم حسین ، دينداري شان چه در رفاه و آسایش و چه در بلا و سختی به یک گونه است . اینها آمده اند در همراهی با امام خویش در بوته آزمایش قرار بگیرند و “فئه قلیله” زمانه شان باشند .

اینجا دنیای دیگری است . دنیایی است که محورش حسین است . اینجا در کاروان ، همه و همه چشم به یک نفر دارند.  اینجا همه رأی و نظرشان منطبق بر رأی و امر امام است . اصلا اینجا عالم دیگری است ؛ عالمی که خدا برپایش نموده . خورشید حسین را در آسمانش قرار داده و ماهی چون قمربنی هاشم را همراه آن کرده است .

اینجا هریک از اصحاب ، همچون ستارگانی زیبا و در اوج ، پرتوافشانی می کنند و گذشته و آینده این عالم ظلمانی را نورانی می کنند . ابوالفضل (ع) ، علی اکبر(ع) ، عون و جعفر و…

 صبح شده است . از خیمه زینب(س) صدایی می آید . یادم آمد از دخت فاطمه(س) وعجب جایگاه و منزلتی و عجب رفتار و منشی حیدری دارد این زینت امیرالمومنین ، زینب(س).

به سمت مولایم می آید .

–          اي برادرم آيا به چيزي که ديشب شنيدم باخبرتان نسازم؟

امام حسين(ع) فرمودند: “و آن چيست؟”

–          شب هنگام براي انجام کاري بيرون آمدم و شنيدم هاتفي ندا مي‏داد و مي‏گفت:

هان! اى چشم، با تلاشى كامل اشكبار شو- كيست كه پس از من بر شهيدان بگريد؟

بر آنانى كه اجلها با توانمندى – تا پايان كارشان به پيش مى‌‌برد!

 امام(ع) فرمودند: خواهرم! آنچه خدا قضا كرده حتما به وقوع خواهد پيوست.

مشیت ، قضا  ، تقدیر ، رضایت. اینها از فضای فکری و کلامی امام دور نمی شود؟ به راستی خداوند چه مشیت کرده است ؟ امام زمان در شب قدر چه قضا کرده و چگونه تقدیر نموده است ؟ مگر خداوند به چه چیز رضایت داده است؟

ام کلثوم نزدیک می شود . چشمان زینب پر از اشک شده است .

محمد حسین فیاض