فکر می کنند معامله خوبی با فرزند دختر رسول خدا داشته اند
از منزل قطقطانه بیرون آمده ایم . به سرزمینی می رسیم که در همان ابتدای ورود دلهره ای سراسر وجودم را فرا می گیرد. قاصدکی را در آن نزدیکی می بینم .
– سلام بر دوست خوبم . نام این سرزمین چیست؟
– وسلام بر تو که در همراهی با امامت هستی . اینجا غاضریه است.
– نام دیگری دارد؟
– نینوا
– و دیگر؟
– کربلا…
از آسمان صدایی غریب به گوش می رسد: فریاد یا محمدا ؛ حسین رسید به کربلا . امام این اسم را که می شنوند، می فرمایند : “پيامبر(ص) راست گفت. همانا اينجا زمین کرب و بلا است. دشت اندوه و بلا. پدرم در عبور خود به صفين، كه من نيز همراه او بودم، به اينجا گذر كرده و ايستاد و از نام آن پرسيد. و چون از نام آن خبر دادند، فرمود: همين جاست محل كاروان آنان و همين جاست جاى ريختن خونشان. پرسيدند: از چه مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويید؟ فرمود: از بلاى سنگينى که براى آل محمد(ص) در اينجا فرود مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آيد.”
فدای تو و پدر بزرگوارت امیرالمومنین که به سرانجام کار تو در این دشت و جفای امت پیامبر عالم بودند !
اباعبدالله خم می شوند و مشتى از خاك را بر می دارند و می بویند. فرزند رسول خدا ادامه می دهند : “به خدا سوگند اين همان سرزمينى است كه جبرئيل به رسول خدا(ص) خبر داد كه من در آن كشته مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوم.”
باورم نمی شود که این صحنه عجیب را فراموش کرده باشم. یادم آمد زمانی که حسین بن علی کودک بود. روزی که او بر دامن ام سلمه و جبرئيل نزد پيامبر(ص) بود. حسین گريست، پيامبر(ص) فرمود: فرزندم را بگذار. ام سلمه او را گذاشت و پيامبر(ص) فرزند زهرا(س) را گرفت و بر دامن خود نشاند. جبرئيل پرسيد: آيا او را دوست مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارى؟ پیامبر جواب داد : آرى. و جبرئیل گفت: امّت تو او را مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كشند! چنانچه خواسته باشى، خاك زمينى را كه در آن كشته مى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، به تو بنمايم؟ پیامبر خدا فرمود: آرى. پس جبرئيل بال خود بر دشت كربلا گشود و آن را به او نماياند.
شصت سال قمری از هجرت رسول خدا گذشته است و وارد دوم محرم شده ایم . امام(ع) محدوده ای از زمین های کربلا را از مردم نينوا و غاضريه به شصت هزار درهم خريدارى می كنند و آن را به ايشان صدقه می دهند . در ازای آن شرط می کنند تا اهالی ، عاشقانش را به مزارش رهنمون شوند و زائرانش را تا سه روز ميهمانى كنند . آنها قبول می کنند، شاید در این فکرند که معامله خوبی با فرزند دختر رسول خدا داشته اند.
محمد حسین فیاض