بافق را با بزرگانش بشناسیم و بشناسانیم

به مناسبت اول اردیبهشت سالروز تولد سعدی یادمانی به یادماندنی در شیراز برگزار شد و رئیس جمهور کشورمان نیز در آن حضور یافته و سخنرانی کرد همزمان این روز شاعر نو سرا که اشعار لبریز از احساسش در قالبی نو شهره همگان است نیز دار فانی را وداع گفته و فقط خبری چند دقیقه ای از اینکه سهراب سپهری چه کسی بود یکی از بخشهای خبری سیما را به خود اختصاص داد.فحوای گزارش این بود که تا افراد زنده اند نه نامی دارند و نه نشانی اما همین که می روند شناسانده می شوند شاید زیباترین بیت در این خصوص این باشد که:       « در حیرتم از مرام این مردم پست                 این طایفه زنده کش و مرده پرست
تا هست به ذلت بکشندش به جفا                         گر مرد به عزت ببرندش سر دست»

نمی خواهم کسی را متهم یا منفی بافی کنم اما وقتی به رفتارهای خودمان نگاه می کنم می بینم اگر  عده ای هستند که برای گذشتگانشان آنقدر احترام قائلند که با نکوداشت یاد و نامشان خود و شهرشان را پرآوازه می کنند چرا ما که شاعری چون وحشی و مجاهدی چون شیخ محمد تقی بافقی داریم حتی از زمان تولد و مماتشان بی خبریم تا حداقل بتوانیم برایشان نکوداشتی در شآن در یکی از این روزها برپا کنیم و شهرمان را با بزرگانش بشناسانیم یا حداقل آن روز را در فضای مجازی یا مطبوعات شهرمان اطلاع رسانی کرده و گرامی بداریم . مسلما اگر خبرنگاری خلاق بتواند در این خصوص گزارشی با تصاویری از بافق و این بزرگان از قاب جادویی تلویزیون پخش کند فصل جدیدی در شناسایی بافق رقم خواهد خورد.

یادم نمی رود ایام تبلیغات انتخاباتی مجلس نهم بود که یکی از نامزدها روی این موضوع تاکید داشت که چرا باید بافق را با معادنش بشناسند نه بزرگان.به نظرم یکی از بهترین حرفهای آن روزها و این روزها و شاید روزهای آینده برای بافق همین باشد چرا که معادن آهن و سرب و روی و اورانیوم تمام می شود اما اگر در دریای معرفت بزرگانی چون شیخ محمد تقی بافقی و وحشی بافقی و امثال اینها غوص کنیم مرواردیهای بهتری دشت خواهیم کرد مرواریدهایی که نورش عقلا و افراد صاحب نظر را خیره و جذب خواهد کرد .

آری اگر در سالیان گذشته سرمایه گذاریهایمان روی معدن و راه آهن و… شهر را کارگری کرده و منافعش را افراد و شهرهای دیگر برده اند مطمئنا پرداختن به بزرگان و افکار و رفتارهایشان شهر را منقلب خواهد کرد چرا که جواهراتی مانند تقوا و شجاعت شیخ محمد تقی بافقی را افرادی اینگونه خواهند شناخت و در پی اش خواهند آمد و جواهراتی چون ابیات شیرین وحشی بافقی را سخندانان ادیب.

محمد علی قاسم زاده