پیامبرانی که عطای رسالت رابه لقایش بخشیدند

اگر بخواهیم در میان اقشار جامعه، سخت‌ترین مشاغل را نام ببریم، بدون شک، معلمی یکی از آنها خواهد بود به گونه ای که حرفه معلمی،شغلی پر اضطراب و استرس زا در میان مشاغل است.
تاکنون کارشناسان، دغدغه‌های معلمی را از منظر مسائل معیشتی و مادی نگریسته‌اند، در حالی که اگر یک بار به پای درد دل‌های این جماعت بنشینیم؛ می‌توانیم مسائل و مشکلات جدی‌تر و مهم‌تری را بیابیم که تا به حال از آن غفلت شده‌است.

متناسب نبودن درآمد معلمان با میزان مسئولیت و تنشی که متحمل می‌شوند، صرفا می‌تواند یکی از این مشکلات باشد.

نباید تنها با این توجیه که معلمی شغل انبیاست، از توجه به نیازها و سختی‌هایی که معلمان تحمل می‌کنند چشم پوشید.

 اگر از معلم انتظار انجام کامل وظیفه و مسئولیت را داریم، باید در عوض به مسائل معیشتی او نیز توجه کنیم. آری معلمی شغل انبیاست، اما انبیا نیز از جنس بشر بوده‌اند و آنها نیز نیازمند خوراک ، پوشاک و مسکن بودند.
از معلم انتظارات فراوان داریم، اما به انتظاراتش گوش فرا نمی‌دهیم. از او تکلیف می‌خواهیم، اما به حقوقش کم‌توجهی می‌کنیم. از او مسئولیت می‌خواهیم و بازخواستش می‌کنیم، اما دایره اختیار او را تنگ می‌کنیم.
اگر شعار می‌دهیم که معلمی شغل انبیاست، باید این را نیز به خاطر داشته‌باشیم که  انبیا بر انسان منت گذارده‌اند ودر آیات وحیانی  قرآن نیز حقی که آنان بر گردن ما دارند گوشزد‌ شده‌است، پس چرا از حق وارثان انبیا غافلیم؟؟!!

تازمانی که جامعه ما یک جامعه شعارزده وآرمان گرا باشد و آدم ها را مطلق ببینیم ,ره به جایی نخواهیم برد.

 در تمام ارگان ها و ادارات هم افراد غیرمتخصص و کم سوادی وجوددارندکه در جایگاه وموقعیت خودنیستند و این  فقط مختص به جامعه فرهنگی  یا جامعه مهندسان و بزشکان نیست.

از طرف دیگرمشکلات آموزشی از قبیل تراکم بالای کلاسها از لحاظ فیزیکی ، تغیرات پی در پی و فاقد برنامه در نظام ﺁموزشی ، بی اعتمادی معلمان نسبت به تغییر و تحول در نظام ﺁموزشی، عدم حفظ شأن معلم در جامعه ومدرسه و نگرانی ها از دوران بازنشستگی، از دغدغه های بزرگ معلمان است.

امروزه وضعیت جامعه فرهنگی بغرنج تر از ﺁن چیزی است که شاید عده ا ی فکر می کنندوجالب تر این که جامعه هم کوچکترین واکنشی دربرابر این تغییرات نشان نمی دهد، به عنوان مثال اگر پرداخت یارانه  یا حقوق, چندروزی به تاخیر بیفتد ، سروصدای ﺁن را می توان در همه جا شنید اما اگر کل نظام ﺁموزشی دگرگون شود صدای هیچ کس در نخواهد ﺁمد.

متاسفانه این که ما بیرون از گود بنشینیم و از دور دستی بر ﺁتش داشته باشیم و به نقد جامعه معلم ها بپردازیم چندان منصفانه  وعقلانی نخواهد بودوبه تعبیری «گرتوبهترمی زنی بستان بزن».

وقتی شان و شخصیت  معلم ها را پایین می ﺁوریم و با دادن مدارک کشکی و فقط به قصد سرکیسه کردن ملت بیچاره، ارزش علم ودانش را در حد کاغذ پاره پایین می ﺁوریم, توقع داشتن از معلم کاری عبث و بیهوده است.

جالب تر این جاست که اگر قرارشدروزی مشکلات ﺁموزش و پرورش ریشه یابی شود؛ مطمئن باشید که «معلم ها» راعلة العلل تمام مشکلات خواهددانست چون دیواری کوتاه تر از معلم پیدانخواهندکردواین کاریست که ما درﺁن استاد شدیم یعنی به جای حل مسئله ،صورت مسئله را پاک می کنیم.

فقط یک نمونه ازدلسردی ودلزدگی معلم ها به کارشان را بگویم وﺁن این است که همه ﺁن ها می خواهند هرچه زودتر بازنشسته شوند واین ردای نبوت را به ﺁن هایی بسپارند که با بی تدبیری و بی برنامگی و حقه وکلک برقامت ﺁن ها دوختند و عطای ﺁن را به لقایش ببخشند که ﺁن ها نه شیر شتر می خواهند ونه دیدار عرب.

خانه از پای بست ویران است/خواجه دربند ونقش ایوان است