آخرین باری که بوسه بردستان پرمهروالدین خود زده اید کی بوده؟

عرض سلام وادب واحترام خدمت شما خوانندگان گرامی.

درابتدا توضیح چند نکته لازم وضروریه اول اینکه بحث تخصصی دراین زمینه به عهده مشاوران و متخصصان امردوم  قصد نصیحت به شما بزرگواران رو ندارم چون خودم به راهنمایی ونصایح شما بیشتر احتیاج دارم.

برای تکرار خوبی ها گاهی یادآوری وهشدار لازمه پس اساعه ادب اینجانب را به بزرگواری و منش بالای خود ببخشید.

گاهی سالیان سال طول می کشه تا فرزندی بتونه به خوبی از والدین خود قدردانی کنه.دلیل این امر فراموشکاری ما فرزندانه چون تا وقتی دستمون به دهنمون رسید سریع یادمون میره کی مارو به این دنیا آورده؟اگر دعای خیر وحمایت والدین پشت وپناه ما نباشه که دیگه دنیا ارزشی نداره.ماوظیفه داریم درهمه حال قدرشناس زحمات بی منت وتمام نشدنی والدین باشیم.

یکی از راهای قدرشناسی ازوالدین احترام گذاشتن واطاعت امره.

احترام گذاشتن یعنی قدرت و توانایی آنها را بشناسیم و این یعنی بدانیم که آنها در مقامی بالاتر از ما قرار دارند و حق دارند برای ما قانون تعیین کنند وبرایمان دل بسوزانند ما مجبوریم از این قوانین پیروی کرده و به آنها احترام بگذاریم. با این کاربه آنها نشان میدهیم که دوستشان داریم وآنها شایسته این احترامند.درروزگاران قدیم درهمین بافق نه معدنی بود ونه راه آهنی  ونه اداره ای اجداد وپدران ما مجبور بودند برای سیر نمودن شکم فرزندان خود به کار مشقت بار کشاورزی به سبک قدیم وداد و ستد خرما ومحصولات کشاورزی با شهرها وروستاهای همجوار بپردازند و روستا نشینان دیار بافق نیز به امر انغوزه گیری وزغال سوزی وکتیرا گیری مشغول باشن تا ما به این مرحله از آسایش برسیم.الان که به سن پیری وافتادگی رسیده اند به حمایت ما فرزندان نیاز دارند.مرتب به دیدارشون برویم ودر دیدارهای خود بردستان پر مهرشون بوسه بزنیم.

واما چطور احترامخودرا به والدین نشان دهیم؟

با والدینمان حرف بزنیم. ارتباط و گفتگواز بهترین راه است. خیلی ها بعد از مرگ والدینشون افسوس می خورند که به اندازه کافی با آنها حرف نمی زده اند. ما مرتکب این اشتباه نشویم و برای حرف زدن با والدین وقت بگذاریم. خیلی زود متوجه می شویم که والدین دوستان باصداقت و فوق العاده برای ما هستند.

صادق باشیم و زندگی دوگانه نداشته باشیم. هیچ چیز برای پدر و مادر سخت تر از این نیست که بفهمد فرزندش زندگی دوتایی دارد. و حتی اگر بدانیم که آنها کاری که می کنیم را نمی پذیرند، باز با آنها صادق بوده و حقیقت را به آنها بگوییم.

بله، والدینمان واقعاً ارزش احترام و قدرشناسی ما را دارند. آنها ما را به دنیا آورده، بزرگ کرده و مراقبمان بوده اند. پس دستورات دین را رعایت کرده و هم از نظر فیزیکی و هم احساسی از آنها مراقبت کنیم، مخصوصاً وقتی سنشان بالاتر می رود و نیاز به کمک پیدا می کنند. کمک های زیادی از دستمان برایشان برمی آید. در کارهای خانه کمکشان کنیم درمواقع تفریح همراه خود به پارک آهنشهر یا پارک کوهستان ببریم و به هر طریقی که می توانیم عشقمان را به آنها نشان دهید.کلام آخر اینکه اگر خواهان عاقبت به خیری هستیم فرزند خوبی برایشون باشیم.

باتشکر فراوان ماشاالله حاجی شمس الدینی