علل عدم توسعه بافق(2)

در نوشته پیشین به برخی عوامل عدم توسعه بافق پرداخته شد. اما این عوامل همگی ناقص بوده و با دین و فرهنگ بومی ما در برخی موارد تعارض دارد همچنین موج های توسعه در دنیا هیچ کدام نتیجه ای نیافته و شکست خورده است.
ابتدا بایستی تعریفی از توسعه و پیشرفت ارایه دهیم تا برای رسیدن به آن مهم راهی هموار در پیش داشته باشیم.
در دین مبین اسلام هدف نهایی خلقت انسان رسیدن به سعادت است و کسی که به سوی سعادت حرکت نماید صاحب پیشرفت و توسعه است. پس پیشرفت حرکت انسان به سوی سعادت است و اگر انسان در این را منحرف شود شقی خواهد بود. حال تمایز توسعه و پیشرفت در اسلام و اندیشه های غربی مشخص نمود.
این نگاه به پیشرفت سبب تفاوت در عمل و اقدام خواهد شد. در اینجا دیگر خیابان ساختن نماد پیشرفت در شهری نیست بلکه انسان سازی است که ملاک پیشرفت است. مادیات و زندگی دنیوی از هدف اصلی بودن کنار می رود.
برای سعادت و کمال انسانی اما لازم و واجب است تا به غرایز دنیوی انسان پاسخ صحیح داد تا بتواند راه را بپیماید. دنیا و غرایز دنیوی همچو نردبانی است که ما را به سوی هدف نهایی می برد اما پاسخگویی به آن نباید موجب خدشه در هدف نهایی یعنی هدایت و سعادت شود.
باید برای مردم مسکن,تغذیه,بهداشت و… تامین کرد تا راه را با سهولت طی نمایند نه آن که در آن جا بمانند. پس اصالت با هدایت به سوی سعادت است و این تنها عامل پیشرفت است. پیامبران همه این هدف را پی گرفته بودند وبرای آن جنگیدند.
با هدایت جامعه برای رسیدن به هدف نهایی سبب پیشرفت و زدوده شدن مشکلات بسیار پیش روی شهرمان خواهیم شد. طبق این تعریف اصالت با مسایل و مشکلات مذهبی و فرهنگی است نه مسایل اقتصادی(در حالی که اقتصادی هم حایز اهمیت است).
برای رسیدن به این مدینه فاضله افرادی که در مقابل مشکلات فرهنگی و مذهبی ایستاده و برای اصلاحش تلاش می کنند هادیان جامعه اند و در مقابل برخی که منحرف کنندگان جامعه هستند سعی بر توجه بیش از حد به مادیات و خوشی های زودگذر دنیوی دارند که اطاعت از اینان نه خوشی دنیا و نه آخرت را در پی نخواهد داشت. دنباله روی از این افراد باعث ضربه به مردم شهر نیز خواهد شد.(همانگونه که در تاریخ مشهود است)
نسخه پیشرفت شهر ما نیز توجه به هادیان دینی, پیشرفت اقتصادی و جواب متناسب به غرایز انسانی با امکانات بومی,طرد نگاه های ماتریالیستی, نگاه ویژه به مشکلات اجتماعی و فرهنگی و اصل بودن آن است. این راه ها شعار نیست بلکه واقعیاتی است که هرگز به آن توجه ننموده ایم

سید حسین ضیائی بافقی