سیاه و سفید جلسات پرسش و پاسخ

خبر تشکیل جلسه پرسش و پاسخ مردم با مسؤلین شهرستان بافق که بعد از چند سال و با پی گیریهای بسیار قرار است برگزار شود تا مردم بدانند حق پرسیدن دارند و مسؤلین یادشان باشد که باید پاسخگو باشند موجب شد چند خطی در خصوص سیاه و سفید این جلسه و به طور کلی جلسات پرسش و پاسخ برای خوانندگان بافق فردا بنویسم.

همه ما این جمله مشهور را بارها شنیده ایم که:بپرس تابدانی. یا در متون مذهبی به روایاتی برخورد نموده ایم که در آن به اهمیت پرسیدن برای دانستن و آگاه شدن پرداخته شده و حتی از سوال به عنوان کلید علم یاد شده است.ضرب المثلهایی هم هست که پرسیدن و دانستن را اینگونه بیان می کند که :کسی که می پرسد شاید در نگاه اول جاهل به نظر برسد اما کسی که نمی پرسد تا آخر عمر نادان باقی می ماند.

در مرحله اول باید یادمان باشد که پرسدن یک حق است و آن هم از حقوق اولیه ملت در برابر دولت و دولتمردان در هر رده ای که می خواهند باشند اگر از این حق بخوبی استفاده شود دیگر فضا به سمت اعتراض پیش نمی رود مگر اینکه پاسخها قانع کننده نباشد یا آنها که باید پاسخگو باشند قصد پیچاندن و خدای ناخواسته دروغ گفتن به مردم را داشته باشند.

اما براستی چرا کار در شهر ما به جایی می رسد که برگزاری جلسه پرسش و پاسخ جزء یکی خواسته های دلسوزین شهر می شود؟آیا برگزاری این جلسه یکی از بهترین خواسته های مردم است؟آیا قرار است با برگزاری جلسه پرسش و پاسخ دردهای مردم به خاطر عقب افتادگی ها و کمبودهای حداقلهای رفاهی حل شودیا باز تکرار؟ آیا  مسؤلین نمی دانند که مردم از آنها چه خواسته هایی دارند که باید جلسه ای باشد که به آنها یادآوری شود؟

اصلا مگر غیر از این است که عملکرد مسؤلین باید آنقدر شفاف و در چشم باشد که برای کسی سؤالی پیش نیاید؟مگر غیر از این است که مسؤلینی که خود را خدمتگزار مردم می دانند باید هر از چندگاهی به مردم گزارش عملکرد بدهند و حتی از آنها ارائه راهکار و طریق برای بهتر انجام دادن امور بخواهند تا نیازی به جلسه پرسش و پاسخ نباشد؟به نظرتان این عطش برگزاری جلسه پرسش و پاسخ از چه چیزی نشات گرفته است؟

مسلما نگارنده حقیر با اصل برگزاری جلسه پرسش و پاسخ مخالفتی ندارد اما اگر جلسه پرسش و پاسخ به سمت و سوی خاص برای رشد و ارتقاء هدایت نشود،اگر مردم در چنین جلساتی از حق اولیه خود برای پرسیدن و دانستن بهره نبرند و اگر شرکت کنند بیشتر تماشاگر باشند تا مطالبه گر،اگر سوالات برای دانستن نباشد بلکه هدف دست انداختن و گیر دادن به یک مسؤل باشد،اگر پرسشگران به سوالات کتبی اکتفاکنند و قدرت تحلیل یک سوال با بیان قوی را نداشته باشند،اگر سوالات را فقط افراد خاص و شاید از پیش تعیین شده بپرسند،اگر سوالات اصلی مردم خوانده نشود یا با سانسور سوالات به دردبخور جلسه را با طرح سوالات سطی ادامه و پایان دهند ،اگر مسؤلین به خاطر برگزاری چنین جلسه یا جلساتی بخواهند بر مردم منت گذارند یا جوابهای قانع کننده نداشته باشند یا قیافه ای حق به جانب بگیرند و در پاسخگویی ،مردم را نامحرم بدانند یا حداقل در آنجاهایی که نتوانسته اند کاری از پیش ببرند از واژه هایی چون ببخشید و نتوانستیم استفاده نکنند و فقط بگویند پی گیری کرده یا داریم پی گیری می کنیم اما به واقع موضوع دیگری در میان باشد و پی گیری کننده های اصلی یعنی مردم پرسشگر تا رسیدن به جواب در میدان نباشند، نه تنها این جلسات مفید نخواهد بود بلکه بر بی اعتمادی مردم خواهد افزود.

محمد علی قاسم زاده