مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می فرمایند:
من دو سه جمله از روايات نقل شده را به عنوان ذکر مصيبت بيان مي کنم .لوط بن يحيي ابي مخنف مي گويد:«فلما احسّ الأمام بالضّرب لم يتأوّه» يعني وقتي در محراب بر فرق آن بزرگوار ضربه وارد شد و پيشاني حضرت را شکافت، هيچ آه و ناله يي نکردند. «وصبر واحتسب»؛ خودشان را حفظ کردند و صبر کردند.«ووقع علي وجه و ليس عنده احد»؛ حضرت با صورت روي زمين افتادند و اطراف ايشان کسي نبود؛ چون هنوز نماز شروع نشده بود، مسجد هم تاريک بود و مردم به طور متفرق در مسجد مشغول خواندن نافله بودند؛ بنابراين اولِ کار کسي نفهميد چه اتفاقي افتاده است. «قائلاً بسم الله و بالله و علي ملّه رسول الله».اولين جملاتي که حضرت بعد از ضربت خوردن بر زبان جاري کردند، جملاتي بود که در موارد ديگر هم به گوشمان رسيده است.بعد از اين که سيدالشهداء (سلام الله عليه) ضربت خوردند و بر زمين افتادند، همين جملات از قول ايشان نقل شده است:«بسم الله و بالله و علي ملّه رسول الله»؛ به نام خدا و براي خدا و بر طريقه ي رسول خدا، حاصل زندگي را تقديم اين راه کردند. در ادامه، اين جمله هم از اميرالمؤمنين نقل شده است که فرمود: «فزت و رب الکعبه»؛ به خداي کعبه رستگار شدم. در روايت ديگري آمده است که حضرت فرمود: «لمثل هذا فليعمل العاملون»؛ يعني انسان براي رسيدن به چنين سرانجامي هر چه عمل کند، زيادي عمل نکرده است؛ بنابراين براي چنين سرانجامي بايد عمل کرد. اين نشان مي دهد که اين روح مطهر و پاکيزه چطور متصل به عوالم ملکوت بوده است؛ حتي در همان وقتي که هنوز جسم او در اين دنيا زنده بوده است.