تذكره شعراي معاصر بافق (10)

تذكره شعراي معاصر بافق (10)

خالقدادی  -جواد   

جواد خالقدادي فرزند اصغر از شعراي معاصر به سال 1348خورشیدی در بافق به دنيا آمد و با رها کردن تحصيل در دوره متوسطه در شرکت سنگ آهن مرکزي بافق مشغول کار شد. سرودن شعر را از دوره متوسطه با تخلص “خالق” بطور جدي آغاز کرد.وي عضو انجمن شعر و ادب ياس بافق است و در شب شعرهاي مختلفي آثار خود را ارائه نموده است:

نشد آن لحظه که من ياد تو، رعنا نکنم

                نقش زيباي تو در خاطره پيدا نکنم

موج گيسوي تو يادآور درياي من است

                    نشود من همه دم ياد ز دريا نکنم

حک شده چشم تو در گوشه اي از قاب خيال

                پس دگر من نظر آهوي صحرا نکنم

خاطرم پر شده از خاطره ياد تو يار                                              

              مانده ام خاطره را پاک کنم يا نکنم

شرح اين قصه عشق موجب بدنامي ماست

             زين سبب من همه جا لب به سخن وا نکنم

روز وصلت برسد از پس اين هجر سياه

                 آرزويي به جز اين در شب يلدا نکنم

“خالقا“ گرچه بود قبله دل برزن يار

               با همه خواهش دل روي بدانجا نکنم

*****

از ميان كوچه باغ خواب و رويا مي رسي

در خيال و خواب  اين تنهاي تنها مي رسي

خسته ام از ظلمت شبهاي تار بي كسي

 با طلوع روشني ها، صبح فردا مي رسي

“بهاريه“

برخيز كه فصل گل وهنگام بهار است      

هر صفحه گلزار پر از نقش و نگار است

گلنار عروسي به سر شاخ انار است  

        گوش چمن و باغ به آهنگ هزار است

بر گوي بدانكس كه چنين زار ونزار است

برخيزد وپايان دهد اين حالت غمبار

هرگز بجز از شرح ستم باز نگفتم          ز شرح غم آن بت طناز نگفتم

در شعر خود از لذت پرواز نگفتم         هرگز سخني نغز بدين ساز نگفتم

رازيست بهار  و من از اين راز نگفتم

 بگذار زگل گويم وگلبوته وگلنار

امروز كه دشت وچمن وسبزه جوانست

              صد چشم زكهسار بجوش وفورانست

آهوي چمن عشوه گر ورقص كنانست  

           كبكي به خرامان طرف چشمه روانست

در بزم تو چشمم به حجابت نگرانست

آن به كه زگل گويم و گل بشنوي اي يار

 وقتست كه امروز به آهنگ هزاره  

  من گويمت اي دوست به ايما واشاره

در دامن صحرا وبه هر گوش و كناره

زان چشم شرر خيز پر از شور وشراره

نه راه گريز باشدم اي يار نه چاره

من دايره عشقم وتو مركز پرگار

 بر بال نسيم قاصدكي بود به پرواز     

     در گوش چمن زمزمه اي داشت بدين ساز

در باغ، قناري به سمن گفته به آواز

           امروز كه عيش گل وبلبل شده آغاز

اي كاش بيايي  به برم دلبر طناز

ديگر تو نكن ناز كنون با من بيمار

نوروز كه هر رفته اي از راه بيايد

         بر ملك چمن سبزه شهنشاه بيايد

قمري به غزلخواني و همراه بيايد

           از هر گذري نغمه دلخواه بيايد

گوييد كه معشوقه هر از گاه بيايد

چون تنگ بود وقت گل و فرصت ديدار

اين بلبل شوريده به صد حال و زبان گفت 

         يك صبح دل انگيز بهار نغمه كنان گفت

با غنچه سيمين بدن تنگ دهان گفت 

       در ديده شهلايي نرگس نگران گفت

      از عشق تو هر روزي و هر فصل توان گفت

       بنگر كه زعشقت شده ام “خالق“ اشعار                    

سيد محمد مير سليماني بافقي