پزشک خانواده یا ماشین امضاء

چندی سالی است که شاهد اجرای طرح پزشک خانواده در روستاهای کشور هستیم. متولیان بهداشت ودرمان برآنند تا اوضاع نابسامان وبی عدالت نظام چند بیمه ای در کشور را سرو سامان دهندتا دیگر یک کارمند دولت دفترچه بدون فرانشیز نداشته باشد
ومجبور نشود برای دفترچه بیمه خود تا ۳۰ درصد فرانشیز پرداخت نماید . از نظام پرداخت زیر میزی که بیمار بدبخت بدون خم به ابرو آوردن و بدون استفاده از هیچ نوع حق بیمه و دفترچه ونظام ارجاع آن را پرداخت نمایدولای سبیل بگذارد که جای خود دارد، بگذریم .
میتوان در اجرای طرح پزشک خانواده روستایی به این دلخوش کرد که روستاییان دسترسی بیشتری به خدمات بهداشتی ودرمانی باحمایت بیمه گر پیداکرده اند اما به نظر نگارنده سایر اهدافی که در اجرای طرح پزشک خانواده در روستاها لحاظ شده چندان با موفقیت روبه رو نبوده است.افزایش توقع روستاییان جهت دسترسی به خدمات بیمه ای سطوح بالاتر با در دست داشتن دفترچه ای که باید جواز ورود به مطب های تخصصی وفوق تخصصی را پس از طی کانال های خاص بدست آورند حق بیمه ماهیانه ای را که مانند سایر کارمندان دولت به بیمه گر پرداخت نمی کنند یکی از مشکلات اجرای این طرح است.بیمه شده طرح پزشک خانواده انتظار دارد همانند سایر بیمه شدگان بتواند با اختیار شخصی خودو هر کجا تمایل داشت از دفترچه بیمه خود استفاده نماید همین امر باعث شده بیماران دفترچه مذکور به پزشک خانواده خود مراجعه و انتظار داشته باشند جهت معرفی به پزشک بالاتر دفترچه اشان مهر و امضاء گردد. در صورت عدم اجرای دستور بیمار توسط پزشک دلخوری وگاه در گیری ایجاد میشود وپزشک گاه مجبور است با اصرار بیمارچند برگ دفترچه وی را جهت مراجعه به متخصص مهر و امضاء نماید.از این بالاتر گاه خود بیمار مراجعه نمیکندوهمراهیان دفترچه بیمار را جهت امضاء به پزشک خانواده تحویل میدهند .و خنده دار تراین که گاه فرد ابتدا به متخصص مورد نظرمراجعه و ویزیت می گردد سپس جهت دریافت دارو واستفاده از بیمه به پزشک خانواده مراجعه میکند تادفترچه اش مهر وامضاء گردد واین در حالی است که طبق تعریف پزشک خانواده یعنی فردی که با آشنایی کامل نسبت به جمعیت تحت پوشش خود و ویزیت کامل بیمار در صورتی که صلاح بداند بیمار را به مراجع بالاتر ارجاع دهد . اکنون متولیان وسیاست گذاران بهداشت و درمان بر سرآنند که این نظام بیمه ای را در شهرها نیز به اجرا گذارند. نگارنده بر این باور است که اگر طرح پزشک خانواده زیر ساخت های لازم و فرهنگ سازی موثری را در اجتماع به وجود آورد بدون شک طرحی موفق و همانند کشور های پیشرفته قابل نتیجه گیری است اما حاشا وکلا که آیا این زیر ساختها فراهم است؟
آیا استفاده از مظروفی که ظرف آن در اجتماع ما وجود ندارد و تا کنون بارها و بارها قوانین ومقررات آن دسخوش تغییرات اساسی شده است میتواند راهگشای نظام نابسامان بهداشتی ودرمانی گردد؟
خداوند توفیقمان دهد .
با آرزوی سلامتی
دکتر محمدرضا آیت الهی