دانش آموزان امروز و دیروز

از هر فردی بپرسیم بهترین خاطرات زندگیت مربوط به چه دورانی است، بیشتر زمان مدرسه رفتن و درس خواندن را بیان می دارند . همه ما روزهایی را به یاد می آوریم که با دوستان خود برای آوردن نمره بالاتر رقابت می کردیم . نمره های هیجده و نوزده و بیست ، لبخندی بر لب مان می آورد شیرین و فراموش نشدنی . ذوق و شوقی داشتیم برای درس خواندن وصف ناشدنی . استرس و هیجان موقع امتحان ، به شیرینی دیدن نمره های عالی می ارزید . هنگامی که برگه تصحیح شده را از معلم می گرفتیم ، به گونه ای بدان چشم می دوختیم انگار کارنامه اعمالمان را دستمان داده اند . پشت ذوق بچگانه مان احساس چیزی آموختن بزرگمان می کرد . حس می کردیم این برگه احترام را برایمان به ارمغان آورده است . دیگر معلم و والدین می دانستند دانشی را که یادمان داده اند آموخته ایم . اگر آخر سال تجدید می شدیم یا مردود ، ناراحت می شدیم شکست می خوردیم . ولی این شکست به ما می آموخت تلاشمان را دوچندان کنیم به ما یاد می داد برای پیروز شدن و به مراتب بالا رسیدن باید کوشید . هر شیرینی رایگان در اختیارمان قرار نمی گرفت . پخته می شدیم در برابر آزمایش های سرراهمان . دوران دبیرستان را که به پایان می بردیم ، دیگر احساس بچگی نمی کردیم پسرها مرد شده بودند و دخترها بانو. تابستان که می شد ، پدرها دست پسرها را می گرفتند و می بردند سر کار برای آموختن حرفه ای، برای کسب تجربه و برای آنکه پسر بداند در آینده ای نزدیک مرد خانه می شود و باید روی پای خود بایستد . دختران کنار دست مادر آشپزی می آموختند یا پشت دار قالی ، تارو پودها را به هم گره می زدند . اینها همه خاطرات دانش آموزان دیروزی است .
به مدارس امروزی که سر می زنیم ، بچه هایی را می بینیم که در عالم خود مانده اند چهره هایشان بزرگ می شود و رفتارشان در بچگی می ماند . انگار به زور راهی مدرسه شده اند. با نمره آشنا نیستند . مثل گذشته های پدران و مادرانشان دیگر استرس نمی گیرند . هیجان آموختن ندارند . می دانند سال دیگر کلاس بالاتر می روند . آنها همیشه عالی و خیلی خوب می گیرند . بازی های بچگانه را نیاموخته اند. کامپیوتر و تبلت می شناسند . حس مسئولیت را نمی آموزند یا دیر متوجه آن می شوند . دخترها و پسرها تا پایان دبیرستان و حتی دانشگاه زیر سایه پرمهر پدر مادر تنها می خوانند و می خورند و بزرگ می شوند . تمام وقتشان را همنشینی با دوستان و رایانه پر می کند . مردان آینده مملکت ما تا پیش از ۱۸ سالگی حوصله حتی یک نان گرفتن ساده را ندارند . مرحله عبور از زمان کودکی تا مرد شدن آنها به یکباره صورت می پذیرد . بیشتر آنها آمادگیش را ندارند ولی در برابرش قرار می گیرند . والدین و مراکز آموزشی آنها را آماه نکرده اند . چند روز پیش به کتابخانه سر زدم . چند دانش آموز را دیدم که برای پیدا کردن مطلب تحقیقی به آنجا آمده بودند . گویا معلمشان موضوعی را برای تحقیق اعلام کرده بود . آن پسر بچه ها هیچ کتابی را طلب نکردند . تحقیق که باید به آنها مطلبی را آموزش می داد چگونه به دست آوردند ؟ کتابدار محترم موضوع را در اینترنت پیدا کرد پرینت گرفت و به آنها داد. تحقیق و پژوهش بچه های مدارس ما امروزه بدین گونه است . استان ما سالهاست رتبه برتر کنکور را از آن خود می کند این برتری چگونه صورت پذیرفه و چگونه دوام خواهد آورد .
عالیه نقیب الذاکرن بافقی(مهرگان)