جایگاه امام در عالم هستی
روز نیمه شعبان روز ولادت امام زمان ارواحنا فداه است که اقرار و اعتراف به او یعنی پذیرفتن اصل پنچم از اصول پنجگانه دین یعنی توحید، نبوت، معاد، عدل و امامت
اما شاید بسیاری از مردم از جایگاه امامت در عالم هستی خبر نداشته و وجود او را فقط در راستای اعتقادات شیعیان محدود کنند در حالی که اگر به برخی از دعاهای وارده و متون دینی خود گذری داشته باشیم خواهیم یافت که جایگاه امام یک جایگاه جهانی و فراجهانی است که به نوعی کارگردانی عالم به او واگذار شده و نماینده خدا روی زمین است.
در دعای عدیله[1] که کمتر کسی با آن آشناست در وصف امام چنین آمده است: بِیُمنِه رُزِقَ الوَرَی
یعنی امام کسی است که به برکت وجود او تمام مخلوقات خدا روزی می خورند اعم از انسان و حیوان و اعم از دیندار و بی دین و اعم از مسلمان و غیر مسلمان و اعم از شیعه و غیر شیعه و به طور کلی هر آنچه از محضر پروردگار ارتزاق می کند به برکت وجود اوست حتی بزرگی می گفت تمام لقمه هایی که ما برداشته و به قصد خوردن به دهانمان نزدیک می کنیم اگر اذن امام نباشد نمی توانیم آن لقمه را فرودهیم.
و در فقره دیگری از دعای عدیله آمده است : بِوُجودِه ثَبَتتِ الارضُ و السَّماءُ یعنی جایگاه امام در عالم هستی جایگاه محور است که اگر او نباشد عالم فرو می ریزد و او نگهدارنده زمین و آسمان است و وجود اوست که ثابت کننده وارامش دهننده این عالم هستی که اگر یک لحظه امام از این عالم هستی برود لساخت الارض باهلها یعنی زمین تمام اهل خود را فرو می برد .
همه خوانده و شنیده ایم که روز عاشورا بعد از شهات امام حسین (ع) زمین لرزید و آسمان تیره و تار شد.
آیا تابحال فکرکرده اید چرا؟ جوابش خیلی ساده است زیرا بعد از شهادت امام، امامت به حضرت زین العابدین امام سجاد (ع) رسید و ایشان نیز بعد از مطلع شدن از جریان شهادت پدر، غش کرد و بی هوش شد. بنابراین امام ظاهراً در عالم وجود ندارد پس بلافاصله زمین به لرزه درآمد و آسمان نیز نیلگون شد تا اینکه حضرت زینب کبری (س) با عجله امام را به هوش آورد و زمین و زمان آرامش خود را باز یافت.
پس وجود امام در هر زمانی لنگر آسمان و زمین است که آرامش آنها به برکت وجود اوست و امروزه و در عصر ما وجود حضرت ولی عصر ارواحنا فداه است که موجب رسیدن روزی تمام مخلوقات عالم و باعث آرامش تمام آسمانها و زمین است و به برکت اوست که ما میتوانیم به راحتی زندگی کنیم و امورات زندگی خود را ادامه دهیم. امام زمان ارواحنا فداه در نامه ای که به شیخ مفید نوشته بود فرموده بود: وَ إِنَّا غَيْرُ مُهْمَلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاءُ وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا عَلَى اجْتِمَاعِ الْقُلُوبِ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا فَمَا يُحْبَسُ عَنْهُمْ مُشَاهَدَتُنَا… [2]
یعنی ما یک لحظه دست از حمایت شما شیعیان بر نمی داریم و شما را فراموش نمی کنیم که اگر چنین کنیم بلاها و گرفتاری ها بر شما نازل می شود و دشمنان بر شما چیره می گردند و اگر شیعیان ما همدل و همفکر می شدند توفیق دیدار ما برای آنها به تاخیر نمی افتاد و دیدار ما برای آنها ممکن می شد.
اگر در این نامه دقت کنیم می فهمیم که هر لحظه ای که از عمر ما می گذرد در معرض دید و با حمایت و عنایت امام زمان است و او یک لحظه از ما دست نمی کشد اما از طرف مقابل ما چقدر به یاد اوئیم و چقدر با یاد او کارهای خود را سر و سامان می دهیم.
بنابراین اگر در مساله امام شناسی فقط به همین دو فقره از دعای عدیله هم اکتفا کنیم جایگاه بالا و والای امام را در جهان هستی می یابیم و محوریت او را می فهمیم.
پس اگر رزق و روزی ما هر روز و هر وعده می رسد،
اگر شب ها به راحتی روی زمین می خوابیم و زمین، خود را برای ما چونان گهواره ای می گستراند،
اگر آسمان بالای سرمان ایستاده و بدون هیچگونه عمودی بر سرمان فرو نمی ریزد،
اگر روزی حیوانات هم می رسد
اگر تمام انسان ها حتی کفار و دشمان خدا هم روزی می خورند و خداوند روزی آنها را هم می دهد،
آگر خورشید هر روز بر ما پرتو افکنی کرده و با اشتیاق تمام روز ما را روشن می کند،
و به طور کلی اگر چرخ روزگار می چرخد
فقط به خاطر یمن و وجود امام زمان ارواحنا فداه است که در عالم هستی مَظهر و مُظهر خداست.
پس وجود امام، منّتی است که خداوند بر سر ما نهاده و او را واسطه فیض خود برای ما قرار داده است.
بیایید از این به بعد حال که او هر لحظه به یاد ماست و بسیاری از بلاها را از ما دفع می کند ما بیایید ما نیز در مقابل، بیشتر به یاد این امام همام باشیم و سعی کنیم شب و روز خود را با یاد آن عزیز سپری کنیم و با اعمال شایسته خود و با دعای در فرج آن حضرت دلش را شاد کنیم که خود فرمود: اکثرو الدعاء بتعجیل الفرج فان فی ذلک فرجکم “در تعجیل فرج من دعا کنید که در فرج من فرج و گشایش شماست.”
انشاءالله روزی بیاید که ظهورش را جشن بگیریم و در رکابش قرار گیریم. اللهم عجل لولیک الفرج
سید عباس حسینی باقرآبادی
[1] . عدیله یعنی عدول کردن و برگشتن . دعای عدیله یعنی دعایی که انسان ها را در وقت برگشتن از عقیده خود کمک می کند. امام صادق (ع) می فرماید لحظه آخر عمر انسان، شیطان می آید و با هر حیله ای که بتواند دین انسان ها را می گیرد و هستند افرادی که لحظه آخر با وسوسه های شیطانی بی دین از دنیا می روند اما کسانی که دعای عدیله را بخوانند آن لحظه از شرّ شیطان در امانند.
[2] . الخرائج و الجرائح/قطب راوندی،ج2 ص903