تو راه باشیم خوش باشیم!!!
روزهای آماده سازی کوچه و بازار ، شهر و خیابان مثل همیشه آمد و رفت . شبهایی رنگارنگ ، پرنور و دلنشین ، شبهایی که همه ساله با جشنهایش شاید همه را به کوچه و خیابان و البته مراسمهای جشن می کشاند . این شبها هم بالاخره با تمام خوبیها و چندی بی مدیریتی که میتوانست بهتر از گذشته استفاده شود گذشت و اینبار هم بی مدیریتی و کمکاری از طرف مسئول بود ولی بااین تفاوت که اینجا کوچک و بزرگ ما مسئولیم و البته اگر قصد فرار از زیر بار مسئولیتش با هر ترفند و توجیهی نکرده باشیم ، باید جوابگوی این بی معرفتی ها باشیم !!!
هرگز با خود نشسته ایم که آن روزهای ناب برای چه است؟ هدف از آن مراسمها و برنامه ها و البته حاشیه هایی که بیشتر پیش می آید و دیده میشود ، از نحوه رو شدن انرژیهای نهفته جوانان گرفته تا کمکاری بی حد و اندازه مسئولان درهدفمندکردن برنامه های این روزها ، برای چیست؟ چرا هنوز که هنوز است برگزارکنندگان و طراحان آن برنامه ها ، درگیر و دار سرتر بودن بین خلق الله هستند و هدف را شاید گم کرده و شاید هم اصلا نمیخواهند پیدا کنند؟ چرا هنوز که هنوز است هدف از شرکت کردنمان در این جشنها بیشتر مبهم است و اصولا به فکر پر کردن اوقاتمان با شادی منعکس شده از این مجالس هستیم؟ بیائید برگردیم به آن جمله خاص همین سالهای اخیر ” ظهور نزدیک است ” . آیا براستی ظهور را نزدیک میبینیم ؟ حال اگر نزدیک است آیا این شیوه جشن گرفتن و پذیرائی کردن ، تمرینی مناسب برای آستانه ظهور است ؟ آیا این تمرینات ، مناسب حال منتظران فرج است؟ با دیدن اعمال و رفتارمان در این ایام ، به نظر می رسد در پس دعاهای ممتدمان برای آمدن حضرت مرددیم ، چرا که هنوز به آسانی بی معرفتیمان گل می کند و با گناهانی متعدد خصوصا در برنامه ها نشان نداده ایم که منتظر فرج هستیم یا این که مثل دوران کودکیمان هنوز قصد داریم تو راه باشیم خوش باشیم … !!!
شاید بتوان گفت هدف و مقصود این ایام را گم کرده ایم و عملا درگیر برگزاری همایش یا گردهمایی سالیانه ای با نام ” طرحهای خلاقانه دستی ” شده ایم. تا بحال با خود فکر کرده ایم : چقدر آمادگی برای این داریم که فردا نه ، این هفته و ماه هم نه ولی در فلان زمان از فلان گناه دور شویم تا آماده تر برای ظهور شویم؟ چقدر نیاز است خود را بسازیم و البته چه مقدار وقت داریم و چه مقدار وقت خود را باید در این چنین ایامی ناب در راه آماده کردن خود بگذرانیم؟ چند ریسه لامپ و چند طرح ماندگار در راستای آمادگیمان باید اجرا کنیم ؟
حال در جواب دادن به این سوال تردید را بیشتر حس می کنیم که : کدام آخر؟ بیاید یا فعلا نیاید ؟
بازهم بیائید باهم بگذریم از روزهای آماده سازی کوچه و بازار،شهر و خیابان که مثل همیشه می آید و میرود. بیائید بازهم کاری نداشته باشیم که آن روزها به ساخته شدن ما ، به آمادگی ما برای ظهور چه کمکی کرد؟ بیائید بازهم کمی با خود نشستن را ، به فردا بیندازیم وفعلا خود را منتظر بخوانیم و جشن برگزار کنیم و به پخش شدن بانگ اللهم عجل لولیک الفرج در کشتی درگل مانده جهان اکتفا کنیم !!! بیائید باز به همین حساس شدنمان به عصر جمعه بنازیم و اکتفا کنیم و فعلا خوش باشیم و باز کاری به کار مسائل اطرافمان و آماده شدنمان نداشته باشیم و همچنان در دل این دنیای تاریک ، بی نور مستقیم هدایت برویم تا ببینیم خدا چه می خواهد ؟
اما تاکی ؟!!!
محمد مهدی علیزاده فلاح
بازدید: ۳۸
خدا پدر بیامرز، وقتی شهر ما بزرگتری نداشته باشد چطور می شود راه را پیدا کرد