آزردن مرده ها،رنجاندن زنده ها

خبر تصادفات هفته گذشته در جادهای منتهی به بافق خبر دردناکی بود که مردم شهرم را متاثر نمود خصوصا آنکه در این تصادفات چند نوزاد و نوجوان جان خود را از دست دادند و خانواده هایی داغدار شدند که مسلما آلام ناشی از آن تا سالها روح و روان خانواده و بستگان ایشان را آزار خواهد داد.
اما نکته ای که در این حوادث بصورتی ناخوشایند بروز کرد انتشار تصاویر برخی حادثه دیدگان که جان خود را از دست داده بودند آن هم بصورت گسترده در شبکه های اجتماعی و نوشتن احتمالات ذهنی خودمان در علت بروز این حوادث بصورت حدس و گمان و رواج برخی شایعات در این زمینه بود که شاید نه تنها رنج بستگان ایشان را دوچندان، بلکه ارواح رفتگان را نیز آزرده نموده باشد.
نمی دانم این چه حسی است که تقریبا در بیشتر ما ایرانی ها وجود دارد که برای اینکه می خواهیم اولین اطلاع دهنده از یک ماجرا باشیم حاضریم بدون در نظر گرفتن جنبه های اخلاقی و آسیبهای احتمالی بعدی آن به ارسال خبر حوادث و تصاویر دلخراش آن از هم سبقت بگیریم و نه تنها در روحیه بینندگان آن تصاویر خدشه ایجاد کنیم بلکه گاه موجبات نارضایتی شخص حادثه دیده و یا بستگان وی را فراهم آوریم .
یادمان باشد چه بسا این نحوه انتقال اخبار و تصاویر در گروههای اجتماعی برخی از بستگان شخص حادثه دیده را متوجه خبری کند که در روال معمول برای دانستنش نیاز به پیش زمینه ها و مقدمه هاست.
این ماجرا هم که گاهی حس کنجکاوی و علاقه برای ثبت و ضبط یک حادثه برای ما به قدری مهم می شود که حاضریم از جان دادن یک انسان حادثه دیده عکس و فیلم تهیه کنیم اما حاضر نیستیم در کمک رسانی یا تلاش برای مساعدت به امدادگران از خود حرکتی نشان بدهیم و حتی گاهی با تجمعی که در محل حادثه ایجاد می کنیم روند امداد رسانی را برای امدادگران اورژانس و هلال احمر دچار مشکل نماید هم موضوعی است که باید در آن تجدید نظر نماییم.
به نظر می رسد وقت آن است به اهمیت آموزش و فرهنگسازی در استفاده از ابزارهای نوین اطلاع رسانی با توجه به فراگیر شدنش در دنیای امروز اهتمام جدی تری صورت پذیرد تا در کنار محاسن استفاده از این ابزار قوی و مفید، آسیبهای آن به حداقل کاهش یابد.
محمد علی قاسم زاده