جشنواره فرهنگ عامیانه؛شادمانه یا غمگنانه؟!؟

اولین جشنواره فرهنگ عامه بافق برگزار و مورد توجه اهالی فرهنگ و کسانی که علاقمند به زنده نگه داشتن سنتها و آیین کهن این مرز و بومند قرار گرفت.
جشنواره ای پژوهشی که مشخص بود برای هرچه بهتر برگزار شدنش زحمتها کشیده شده و مسلما انجام منظم و استقبال بسیار خوب از آن بهترین خسته نباشید به همه دست اندرکاران آن بود.
در کنار چینش مناسب و پذیرایی سنتی در طول برنامه, این مکان انتخاب شده برای جشنواره بود که نقش بسزایی در انتقال مفاهیم مد نظر برگزار کنندگان داشت.
از اینها که بگذریم دو موضوع در اصل این همایش و محتوای آن خوب به چشم می آمد： یکی تاثیر صبغه و بنیه محکم افراد و علاقمندان به فرهنگ و دیگری مولفه هایی که در برنامه های اجرا شده از فرهنگ عامه خود نمایی می کرد.
در موضوع اول می توان به تاثیر و علاقه شخص معاون فرماندار یعنی محمد علی طالعی که این علاقه را از سالها پیش با گردآوری مجموعه ای ارزشمند به نام “”فرهنگ عامه”” بافق به منصه ظهور گذاشته است اشاره کرد که نشان داده در فرصت ایجاد شده در یک سمت اجرایی حاضر است وقت ویژه بگذارد و اندوخته هایش را در قالب برنامه هایی این گونه,علاوه بر نوشته و کتاب در معرض دیگران بگذارد و نه تنها حامی بلکه متولی یک برنامه فرهنگ محور باشد که این خود جای تبریک و خرسندی
دارد که امیدوارم تداومی استانی و کشوری داشته باشد.

و موضوع دوم وجود سه مولفه “”غم””,فقر”” و”” درد”” در برنامه های انجام شده به عنوان برخی از نمادهای فرهنگ عامه یک شهر کویری مانند بافق اعم از اجغه زنی ,دوبیتی خوانی و غریبه خوانی در اولین جشنواره فرهنگ عامه بود که نشان از ماهیتی سخت در فرهنگ پیشینیان ما دارد و همین بن مایه های ریشه دار است که از ما مردمانی تودار و زمخت ساخته که کمتر می توان تفاوت مراسم شادی و غمشان را از هم تشخیص داد و اینجاست که این سوالات پیش می آید که： آیا بجز نمونه برنامه های اجرا شده در جشنواره که مولفه های غمگینانه را به خوبی بیان می کرد می شد سراغ برنامه های شاد رفت؟ آیا اصلا گذشتگانمان برنامه شاد داشته اند؟ آیا معذوریتی برای برگزاری قسمتهایی از فرهنگ عامه است که مردم را از ته دل بخنداند؟ شاید بتوان با پاسخ به این سوالات برای جشنواره هایی اینگونه در ایام شاد برنامه شادی آور,و در ایام حزن برنامه مناسب آن ایام داشت.
محمد علی قاسم زاده