ندبه های دلتنگی

ندبه های دلتنگی ( به مناسبت میلاد آن یارسفرکرده در مسافر شب مهتابی شعبان )

« یا صاحب الزمان رمز ظهور تو ‍، ترک گناه و یکدلی و دعای ماست »

سلام مولای من، سلام معشوق عالمیان، سلام انتظار منتظران

هر هفته جمعه ها تا می خواهم بنشینم و برایت درد و دل کنم، صدای اشک و آهت غصه هایم را از یادم می برد. چه سوز و گدازی داری، چه ناله های غریبانه ای می زنی!. می دانم…، علت اشک هایت را خوب می دانم. می دانم که چقدر از دست ما بندگان رنجور و دل آزرده هستی، می دانم آنقدر که تو برای ما اشک می ریزی ما دلسوز خود نیستیم و غافلیم. در فراسوی خیال می بینمت که خسته ای از شنیدن توبه های تکراری، خسته ای از اینکه شیعیانت امیدواریشان کمرنگ شده ، هنگام جور و گناه، تو را حاضر و ناظر نمی بینیم و التماس هایت را نمی شنویم. طوری به شیرینی آنی و آرامش ظاهری وسوسه های شیطان دل بسته ایم که همانند مهر مادری برایمان جدایی ناپذیر شده است، یادمان رفته است که:” الا بذکر الله تطمئن القلوب،” فراموش کرده ایم که “یاد تو با یاد خدا یکی ست و تو مایه ی رسیدن نعمات و محبت های خدا بر ما هستی “، به شادی های نیمه شعبان اهمیت بیشتری داده ایم تا به فضیلت آن که همپای شب قدر بوده که بایستی دست تضرع  بجهت ظهورآن یار سفر کرده به سوی خق بالابرد . روی بی همتای تو را به رخ های خوش آب و رنگ، به ارزانی فروخته ایم و بی حجابی مان، خود، حجابی برای ندیدن رخساره ات گشته است بی خبر از آنیم که ما منتظر ظهور امام زمان (عج ) هستیم  نه حضور ،آن بزرگوار که حاضر و ناظر براعمال ماست . چه راحت وساده خود را فریب می دهیم، خیال می کنیم که دلی پاک داریم و ضمیری صاف و روشن، در اعیاد شعبانیه فقط بسنده کرده ایم به پخش شربت و آذین بندی محله و خیابان  و وظیفه اصلی خود را از یاد برده ایم  و به غربت امام زنده خویش کمتر اندیشیده ایم  از احیا نیمه شعبان غافل شده ایم که اگر فضیلت آن را درک میکردیم گدایی ما فقط ظهور آقامون بود. ما را ببخشای ای کریم. ما را ببخش از اینکه وقتی نداریم تا برایت صرف کنیم، دغدغه های دنیا آنقدر گرفتارمان کرده است که یاد تو را،  در دو سه  روزی از شعبان گرامی داشته و کمتر جمعه ای بیادتان هستیم. ما را ببخش اگر برای برآورده شدن حاجات خود تو را می طلبیم، نه به خاطر خودت، ما را عفو کن اگر لاف می زنیم که در راه مهدی (عج) قدم بر می داریم و فقط از این راه طولانی، یک گام بیشتر به نام “وعجل فرجهم” بر نداشته ایم، ما را ببخش اگر فقط حرف می زنیم و از عمل خبری نیست. ای کاش بتوانیم درک کنیم که تو تنها با حرف نمی آیی و با حلوا حلوا گفتن، دهان آدمی شیرین نمی شود. ای کاش متوجه شویم که برای رسیدن به تو می بایست دل از همه ی تعلقات دنیوی برکند و بر هوای نفس خود پیروز شد..یا ابا صالح المهدی(عج) ، برایمان دعا کن که به معنای واقعی کلمه تو را بشناسیم ومعرفت پیدا کنیم ، راهت را بشناسیم، طریقه ی حرکت در مسیر حق و عدالتت را به درستی تشخیص دهیم و در مواجهه با آفات آن پیروز باشیم ، از خدا بخواه که اعمال و اهداف نیک با خونمان آمیخته شود تا بتوانیم به زعم خود شرایط را برای ظهورت آماده سازیم و ابرهای سیاه را کنار بزنیم تا روی خورشیدسان ات نمایانگر شود و ظلمت جهان را به روشنایی تبدیل کند. آقا جان، می دانم که لایق نیستم که خود را جزو منتظرانت خطاب کنم، لیکن چه کنم که جاذبه آقایی شما دست به قلم بودن را از من جدا نمی کند و اگرچه نقاش خوبی نیستم اما به عشق  امام مهر بانی ها سعی خواهم نمود تا انتظار را دیدنی  ترسیم نماییم ». بدان که منتظرم تا این جسم نالایق را فرش راهت نمایی و قدم بر چشمانم  نهی، هر صبح به عشق امام زمانم در دعای عهد از خدا میخواهم به دیدار تو نائل شوم و اگر جمعه ندبه ای دارم از پشت پنجره منتظرم تا شاید قاصدکی از تو برایم خبری بیاورد و نسیمی از بوی خوشت مرا التیام بخشد .

اَللّـهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الاِْمامَ الْهادِيَ الْمَهْدِيَّ الْقائِمَ بِاَمْرِكَ     « خدایا برسان به مولاى ما آن امام راهنماى راه يافته و قيام

كننده به فرمان تو»

اکبر خالقدادی