خوب، بد، خنده

دسته: مقالات
یک دیدگاه
یکشنبه - 6 فروردین 1396

بر هیچ کس پوشیده نیست، سینمای کمدی یکی از پرطرفدارترین ژانرهای سینمایی در ایران است. خندیدن  جزء نیازهای خانواده­ های ایرانی است. بسیاری از فیلم­سازان از این نیاز استفاده کرده­اند، فیلم خود را تولید کرده­ و سودهای سرشاری نیز از آن بدست آورده­اند. متاسفانه بسیاری از این شبه ­فیلم­ها کوچکترین نشانه­ای از یک فیلم سینمایی ندارند. ضعف در فیلم­نامه، بازی بازیگران، صحنه­ های دراماتیک و کارگردانی در سرتاسر فیلم موج می­زند و بیشتر با لودگی و ابتذال سعی در خنداندن تماشاچی دارند.

پیمان قاسم­خانی که در سال­های اخیر نقش بسیار پررنگی در سینما و تلویزیون کمدی داشته است، بالاخره اولین فیلم سینمایی خود را ساخت.     اگر به فیلم­های موفق کمدی چند سال گذشته نگاه کنیم ردی از پیمان قاسم خانی را مشاهده می­کنیم. که برای نمونه می­توان به فیلم­های من زمین را دوست دارم، نان و عشق و موتور 1000، مارمولک، سن­پترزبورگ، ورود آقایان ممنوع و طبقه حساس اشاره کرد فیلم­هایی که همگی جزءفیلم­های پرفروش و تاثیرگذار سال­های اکران خود بودند که در تمامی آن­ها طنزهای قاسم­خانی خنده بر لب هر نخندی آورده است.

“خوب بد جلف”که می­توان آن­را ادامه سریال موفق پژمان دانست، فیلمی است که برای خنداندن شرافتمندانه تماشاچی ساخته شده است. در فیلم از موقعیت­های مبتذل، که در آن کاراکتر با ادا و اطوارهای لوس یا دیالوگ­های بی معنی سعی سخیفی برای خنداندن دارد، خبری نیست. فیلم­نامه، خلق کاراکترهای بامزه و موقعیت­های با برند قاسم خانی، بار کمیک فیلم را بر دوش می­کشند، فیلم سه کله پوک گونه­ای که اشک خنده را بر گونه تماشاچی جاری می­کند.

بی شک تلاش سینماگرانی چون قاسم خانی و مصطفی کیایی، استاندارد فیلم کمدی را در سینمای ایران جابجا می­کند و می­توان امیدوار بود که مردم خندیدن به هر فیلمی را که جز توهم برای فیلم­ساز نماهای فرومایه در پی ندارد متوقف کنند.

محمدعلی محمدمیرزائی بافقی


پرینت اشتراک گذاری در فیسبوک اشتراک گذاری در توییتر اشتراک گذاری در گوگل پلاس
بازدید: ۸۱
برچسب ها:
دیدگاه ها
آشنا این نظر توسط مدیر ارسال شده است. دوشنبه 7 فروردین 1396 - 2:31 ب.ظ پاسخ به دیدگاه

واقعا یک ساعت با خانواده خندیدیم
ممنون از روابط عمومی سنگ آهن بابت اکران نوروزی سینما

You cannot copy content of this page