بغض سنگین مسوول سرای رحمت برای فرزندان بی سرپرست

حیدری مسئول فنی مؤسسه خیریه سرای رحمت بافق است مرکزی که شاید هنوز برای مردمان بافق ناشناخته باشد و امروز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند و گامهایی استوار را می طلبد تا به یاری فرزندانی بی سرپرست آیند.

آنچه امروز در نشست خبری دیدن آن برای خبرنگاران و اصحاب رسانه شهرستان بسیار سخت و دشوار بود اشکهای مسئول فنی مرکز سرای رحمت که من او را به گونه ای مادر فرزندان معلول بی سرپرست می دانم بود.

از همه جا بی خبر وارد این نشست شدم و هرگز تصور نمی کردم در دو قدمی ما کسانی باشند که آنقدر مستاصل شده باشند که مجبورند برای رفع پاره ای از دردها و مشکلاتشان سکوت را جلو خبرنگاران بافق بشکنند.

مرکز سرای رحمت بافق قریب به یک سال و شش ماه است که از محل نیلوفر واقعدر خیابان شیخ محمد تقی به جنب روستای مبارکه نبش بلوار زنده یاد دهستانی منتقل شده است.

این مرکز ۵۳ معلول را بصورت شبانه روزی نگه داری می کند و تنها مرکزی است که در بافق مسوولیت نگه داری دائمی معلولین را بعهده دارد.

۱۵ نفر از معلولین صاحب خانواده هستند و بقیه نیز مجهول الهویه اند.
وضعیت مالی برخی از خانواده های معلولین آنقدر نامناسب است که در تامین مخارج فرزند خود مانده اند و تمام این مسائل به عهده مرکزی گذاشته شده که امروز دیگر توانی برایش نمانده است.

حقوق پرسنل،بیمه،هزینه ایزی لایف که در ماههای اخیر یکباره به ۶۵هزار تومان رسیده، خرید دارو که از یک میلیون در ماه به سه میلیون افزایش یافته است و سازمان بیمه تامین اجتماعی که بسیاری از هزینه ها را متقبل نمی شود.
دولت ماهیانه ۳۳میلیون به مرکز بودجه می دهد در حالی که برای نگهداری از معلولین در ماه بین۶۰تا۶۵میلیون تومان هزینه میشود و این تفاوت قیمت باید از مشارکتهای مردمی و کمک مسئولین شهر تامین شود در حالی که متاسفانه در حال حاضر مشارکتها به حداقل رسیده و مرکز دچار مشکلات زیادی شده است و این باعث شده تا مسؤل فنی سرای رحمت توان از کفش بیرون رود.

بالاترین شهریه ای که توسط یکی از خانواده ها به مرکز سرای رحمت واریز می شود ۵۰۰ هزار تومان است.

۲۱نفر پرسنل بصورت شبانه روزی مسوولیت نگه داری معلولین را به عهده دارند.

این مرکز که توسط مرحوم رحمتی ساخته شده است هنوز با کمک ماهیانه برادران رحمتی اداره می شود.

کمکهایی که اگر برای هزینه های جاری خرج نمی شد می توانست فازهای بعدی مرکز را راه اندازی کند.

حیدری پس از بغض های سنگینی که در گلو دارد از مردم نوعدوست خود طلب کمک می کند هنگامی که او از نبود گوشت به مدت دو هفته در مرکز صحبت می کند واقعا بسیار دردآور است که چرا در شهر غنی بافق و جایی که مردمانش دستشان به دهنشان می رسد کودکان بیگناهی این چنین در مضیقه باشند.

وی ضمن گلایه از مسوولین و بزرگان شهر عنوان می کند توجه خاصی به این مرکز نمی شود کاش هر از گاهی بازدیدی از،مرکز میکردند و به سفارش مولا علی(ع)سری به یتیمان و بی سرپرستان سرای رحمت میزدند تا در جریان مشکلات قرار گیرند.

حیدری کاهش مشارکت مردمی را نسبت به گذشته در عدم شناخت و آگاهی مردم از وجود این مرکز بیان می کند و از مساعدت های موسسه بیت الرضا ، رئیس اداره صنعت، معدن و تجارت، مدیر سابق روابط عمومی شرکت سنگ آهن مرکزی ایران_ بافق ، مدیر داخلی بیمارستان ولیعصر (عج) و… تقدیر و تشکر می کند.

مسوول فنی مرکز سرای رحمت با تاکید و خواهش از اصحاب رسانه می خواهد تا برای معرفی بیشتر این مکان به یاریش بیایند تا شاید بتوان با همکاری مردم و مساعدت بیشتر مسوولین دغدغه های تامین هزینه های جاری مرکز را حل کرد.