بزرگمردی که در سال وبایی جانش را فدای مردم بافق کرد
حدود صدسال پیش( ۱۲۴۹شمسی)که وباوقحطی خانمانسوز، میلیون‌ها ایرانی را به کام مرگ فرستاد، اهالی بافق هم ازشرش بی نصیب نماندند. آماری از مبتلایان و تلفات آن در بافق در دست نیست ولی بنا برخاطرات بزرگان، همه به کوه ها و دشت های اطراف فرارکرده بودند و کسی نبود که جنازه ها را کفن و دفن نماید و یک سوم جمعیت چند هزار نفره بافق از بین رفتند.
بزرگترها در خاطرات شنیداری از عالمی پرهیزگار نام می‌برند که برخلاف بقیه به تنهایی تاآخرین لحظات عمرش درکنار مردم ماند و مشغول کفن و دفن جنازه های رها شده در کوی و برزن بافق به ویژه صحن و سرای امامزاده عبدالله ع که مرکز تجمع تلفات بود گردید و عاقبت خود نیز به وبا مبتلا و ازدنیا رفت.! اوکه بود؟
ملاعلی بافقی فرزند ملا غلامرضا از عالمان دینی بافق و از اجداد خاندان طلابی امروزی در سده ۱۴قمری بود. او پس از تحصیلات مقدماتی در بافق از محضرآیت الله سیداحمد مدرس و علامه جهانگیرخان قشقایی در گذشته به سال۱۲۸۹ش.دریزدواصفهان وسپس آیت الله سیبویه درمدرسه سلیمان خان مشهد بهره ها برد وآنگاه به نجف اشرف عزیمت نمود. وی پس از تکمیل تحصیلات به بافق
باز گشته و به تبلیغ علوم دینی در مسجد حاج حسین پرداخت و در سال وبایی درگذشت و در صحن امامزاده عبدالله ع به خاک سپرده شد. روحش شاد🙏
سیدمحمد میرسلیمانی بافقی
باسلام . ضمن تشکر از نویسنده ی متن
بنده به عنوان یک بافقی چند سوال از نویسنده ودارم
اول اینکه همه به کوه و دشت های اطراف فرار کردند و کسی نبود که جنازه ها رو کفن کند ؟ منظور از همه چه کسانی هست ؟؟
منظور کسانی هست که وظیفه ی کفن و دفن میت ، و انجام کارهای مربوط به دفن جان باختگان رو داشتند فرار کردند ( دیگر عالمان ) یا منظور نویسنده کل مردم هست !!!؟
دوم اینکه آیا در بیان این جور مسائل میشود تنها به نقل قول های شنیداری بسنده کرد و البته که در هر واقعه تاریخی هر کس از دید خود و در اطراف خود وقایع رو بررسی و نقل میکند و جامعیت ندارد
و در آخر بنده سر تعظیم فرود می‌آورم در برابر عظمت شرافت بزرگ مردان و بزرگ زنان کشور در طول تاریخ که به این مردم شریف خدمت کرده اند .