عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگو

نقد; دیدن نیمه خالی و پر لیوان است و مبتنی بر معیارهای جمعی و عقل است و کمتر دچار اشکال می شود. نقد; دیدن نقاط قوت و ضعف به طور همزمان است. نقد یک طرفه نیست و می خواهد مشکلی را حل کند.
در حالی که انتقاد معطوف به جنبه های منفی و معایب پدیده هاست.در انتقاد اغراض شخصی وارد می شودو خصیصه اصلی آن جهت‌گیری منفی و واضح نسبت به یک عمل، اندیشه و رویداد است.
از طرف دیگر زبان و ادبیاتی که منتقد در نقد خود به کار می برد نشان دهنده نیت درونی وی است که به مخاطب این پیام را منتقل می کند که منتقد از سر دلسوزی و با نیت خیرخواهانه در صدد اصلاح امری برآمده است یا اهداف دیگری دارد که سرّ سویدای درونش را برملا می سازد.
ادبیات و زبانی که منتقدان نسبت به توزیع بسته های فرهنگی از طرف شرکت سنگ آهن با صدور بیانیه ها و مقالات به کار بردند کمتر حس دلسوزی و خیرخواهی نویسندگانش را به خواننده منتقل می کند بلکه بیشتردعواهای جناحی و تسویه حساب های سیاسی به ذهن متبادر می شود که امید است این گونه نباشد..
مطمئنا در بین کتاب های توزیع شده کتاب های مفید و سودمندی هم بوده است و این که چشم بر واقعیت بسته شود و این گونه القا شود که عده ای تعمدا در صدد تخریب بنیان های خانواده هستند دور از جاده عدل و انصاف است.
از طرف دیگر شدت انتقاد دراین سطح گسترده آن هم زمانی که بزرگترین کارخانه گندله سازی کشور به عنوان یک ابر پروژه در بافق به بهره برداری رسیده است شائبه سیاسی کاری را تقویت می کند وگرنه با شناختی که ما از متولیان امر داریم بعید به نظر می رسد که آن ها از روی عمد و با برنامه ریزی قبلی به زعم منتقدان تیشه به ریشه فرهنگ و کیان خانواده زده باشند.
بنابراین زیبنده تر است زبان و ادبیات نقد تغییر نماید به گونه ای که نیازی به این همه تندی و گزندگی درکلام نباشد که احساسی کردن فضا و انتقادهای تنش زا نتیجه ای جز تخریب ندارد.
بپذیریم وقتی در فضای جامعه خشونت و خصومت حاکم باشد، زبان انتقاد نیز، خشن، تند و سخت است ومتاسفانه حاشیه هایی را به وجود می آورد که تاثیرگذاری متن را به طور کامل از بین می برد و اصل فدای فرع می شود.
پس باید زبان انتقاد نرم تر و انسانی تر گردد و به جای کلمات و عبارات زننده و تهدید آمیز عبارات دوستانه و ملاطفت آمیز به کارگرفته شود علی الخصوص که همگان واقفند تنها راه پیشرفت و توسعه همدلی و وحدت است هرچند که شعار “همدلی ” زیاداز حد کلیشه ای و تکراری شده است ولی واقعیتی است که باید به آن معترف بود.
اگر بپذیریم که همه یک مجموعه هستیم و یک هدف داریم هم تحمل نقد آسان تر می شود و هم منتقد از جاده انصاف خارج نمی شود و از همه مهم تر مخاطب اعتقاد پیدا می کند که هدف منتقد تنها و تنها اصلاح امور بوده است نه اغراض شخصی یا تمایلات جناحی.
خدایا چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار
دکتر حسین ارجمند