یک قرن میگذرد..

کم کم به انتهای سالی میرسیم که اعداد و ارقامش هرگز تکرار نخواهد شد.
۱۳۹۹برای همیشه چمدانش را خواهد بست و آرام از کنار عمر زود گذر من و تو عبور خواهد کرد.
قبل از عبور چند روز مانده اش ،کمی به عقب بنگر .
زود گذشت مگر نه؟
چه بهارهایی از ۱۳۰۰ آغاز شد و به آخرین زمستان ۱۳۹۹ ختم شد.
تو در یک قرن با خود چه کردی ؟
کدام خاطره ی دلنشین را در چمدان این عمر زود گذر قرار داده ای که الان بتوانی با خیال آسوده او را بدرقه کنی و هرگز حسرت سالهایی که گذشت به دلت نماند.
این روزهای آخر با عمر رفته ات مهربان تر باش.
۹۹با تمام سختی ها و مشکلات و تمام غم و اندوه
به پایان میرسد.
می رود تا که شاید آن بهاری که از راه میرسد کوله بارش پر باشد از خبر های خوب.
پر باشد از خیر و برکت.
یک قرن میگذرد…..
میرود تا یاد آور این باشد که بهار عمرمان چه زود به پایان میرسد.
و هر روز و هر زمان تکرار میشود و میشود.
می رود تا جایی که فقط از ما جز خاطره چیزی نماند.
پس بیایید همانطور که خود را برای بهار آماده میکنیم
دلهایمان را بهاری کنیم .پر از شکوفه های عشق که بوی خوش مهربانیش فضای عمر زود گذرت را پر خواهد کرد.
دستی در این سبزه زار بگیر و دلی را شاد کن و تا رسیدن به بهار ی دوباره خالصانه زندگی کن..

یک قرن میگذرد….

(نعیمه توکلی)