محله گرایی و دوستی خاله خرسه

در خبرهای غیررسمی آمده بود که مدتی پیش جمعی از سرشناسان و ریش سفیدان یکی از محلات بافق در مکانی مقدس جمع بوده اند و به طرز سوال برانگیزی هم تلاش شده بوده است که همه ی بزرگان باشند.

حتی گفته شد، یکی از فعالان پیشانی سفید جناح چپ که چند سالی هم در اداره آموزش و پرورش بافق، مسئولیت مهمی داشته، در کنار رقیب دیرین خود از جناح راست، که ایشان هم در فرمانداری شهرستان، سمت بسیار مهمی داشته است، حاضر شده بنشینند.

(اتفاقی که حداقل در ظاهر، در سی سال گذشته بجز در چند جلسه اول مجمع هم اندیشی توسعه شهرستان دیده نشده بود).

همچنین گفته شد یکی از مدیران سابق شرکت سنگ آهن هم، به همراه چند تن دیگر، از جمله دو نفر از نامزدان خوشنام این دوره از انتخابات شورای شهر در این جلسه حضور داشته اند.

خوشبختانه چون این جلسات ادامه دار نشد، ضرورتی برای پرداختن به آن احساس نکردم. اما برای هشیارباش به مردم، نکاتی را در قالب یک یادداشت کوتاه عرضه می کنم امیدوارم مفید، مؤثر و خداپسند باشد.

تا جایی که مشخص است هدف از برپایی اینگونه جلسات، روشن کردن آتش ویرانگر محله گرایی در بین نامزدان شورای شهر بوده است. که خوشبختانه خیلی زود بزرگان آن محله، دامن از این کار ناروا شسته و کنار کشیدند.

نکته ای که باید خدمت ریش سفیدان محلات و همه ی بازی کنندگان با آتش خطرناک محله گرایی، عرض کنم آن است که شروع این بازی بدست شماست، اما پایان و انجام آن، نه بدست شما و نه بدست هیچ کس دیگر .

اگر خدای نکرده، بازی محله گرایی، شروع شود، آتشی خواهد داشت که نه تنها دامن، بلکه دست و پای، شهر بافق را خواهد سوزاند.مخصوصا گفتن این مسایل با جوانان دو محله، بطور حتم، موجب حسادت و بعد خشم آنان خواهد شد که خدا نکند چنین روز شومی، رقم بخورد.

نکته بعدی، وجود افراد صالح و صادق و امین و درستکار و کاربلد در هر دو محله عمده بافق است.اینها می توانند بار پیشرفت شهر بافق را بخوبی بدوش بکشند. پس چه لزومی دارد که بر محله گرایی پوسیده، تاکید شود. چنین تفکری، پیشرفت و توسعه بافق را نمی خواهد و هر کس زیر این بیرق، سینه بزند، به درستی، مصداق دوستی خاله خرسه برای بافق دارد. همان که برای راندن مگسی از صورت دوستش، سرش را با سنگ متلاشی و تکه تکه کرد.

کسانی هم که بر محله گرایی بخاطر چند رای بیشتر، تاکید می کنند دقیقا چهره بافق را با سنگ جهالت، خرد و خاکشیر خواهد کرد.
(خداوند همه ما را افتادن در دام وسوسه های شیطان، حفظ کند.)

نکته بعدی که امیدوارم نادرست شنیده باشم این است که گفته شده هدف «برخی» از افراد حاضر شده در این جلسات علاوه بر دو قطبی سازی غیر مبارک میان دو محله برای انتخابات شورای اسلامی شهر، تقابل با نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی است، به این ترتیب که قصدشان رأی نیاوری همه کسانی است که به نوعی با نماینده قرابت دیدگاه دارند.

اگر این شنیده صحت داشته باشد باید بگویم این «برخی ها»، حضورشان در اینگونه جلسات نه دلسوزی برای پیشرفت شهر و شهرستان، یا به مسند شورا رساندن جوانان و متخصصین ، بلکه عرصه ای برای عقده گشایی ها، کینه ورزی ها و تخریب هاست و چه نیت ناپسند و مذمومی بدتر از این قصد و هدف.

براستی کدام عقل سلیم حاضر است دست آورد سالها تلاش فعالین اجتماعی و خون دل خوردن آگاهان از خسارات نداشتن نماینده بومی که حاصلی جز عقب ماندگی و توسعه نیافتگی نداشت را به این راحتی دستخوش بازی بچه گانه این افراد کند؟

پیشنهاد می کنم در کنار همه بررسی ها و به دور از حب و بغض های ویرانگر بیایید برای رأی دادنمان به یک نامزد و انتخاب نکردن نامزد دیگر چند معیار مشترک داشته و بر آن مصر باشیم:

به کسانی که بر طبل محلگی می کوبند، حتی اگر برادر یا نزدیک ترین دوستمان هست، رأی ندهیم چون افق نگاه اینگونه افراد نه در حد همان محله بلکه تا نوک بینیشان بیشتر نیست.

کسانی را که در شعار حرف از بومی گرایی می زنند اما عملا در تقابل با مسؤلین بومی، تلاش کرده و می کنند را انتخاب نکنیم.

کسانی که دایگی دلسوزتر از مادرشان در این سالها نتیجه ای جز مسکوت ماندن طرح های و خسارت به ذینفعان نداشته هیچ گاه نمی توانند گزینه خوبی برای نشستن در جایگاه شورای شهر با هر سمت دیگر باشند.

به امید یک انتخاب خوب برای تداوم توسعه و پیشرفت شهر و شهرستان.

محمد علی قاسم زاده بافقی